นั่งมองสองคน
นั่งนิ่งฟังคำหวานเธอสารสื่อ
รักเธอหรือช่างสวยด้วยสดใส
เธอเว้าวอนอ้อนหาตราตรึงใจ
ถึงหนึ่งใครเธอหมายสายสัมพันธ์
มองข้างหน้าพร่าเลือนเหมือนสลัว
จากมุมมัวตัวตนบนอกฉัน
ช่างอาภัพอับแสงแรงจำนรรจ์
ช่างต่างกันหนอคนบนชะตา
สองคนต่างห่างกันสวรรค์เบี่ยง
พรหมลำเอียงเพียงคนบนห่วงหา
แต่อีกฝ่ายหายห่างทางเมตตา
ไร้คนมาพร่ำถึง..รำพึงวอน
คนไร้คู่ผู้หมายสุดท้ายเศร้า
สุดอับเฉาเหงาหนักปักสิงขร
รักเพียงตนกอดตนล้นอาทร
ถึงหนาวร้อนอ้อนใคร..ก็ไม่มี..
นั่งนิ่งฟังคำหวานเธอสารสื่อ
รักเธอหรือช่างสวยด้วยสดใส
เธอเว้าวอนอ้อนหาตราตรึงใจ
ถึงหนึ่งใครเธอหมายสายสัมพันธ์
มองข้างหน้าพร่าเลือนเหมือนสลัว
จากมุมมัวตัวตนบนอกฉัน
ช่างอาภัพอับแสงแรงจำนรรจ์
ช่างต่างกันหนอคนบนชะตา
สองคนต่างห่างกันสวรรค์เบี่ยง
พรหมลำเอียงเพียงคนบนห่วงหา
แต่อีกฝ่ายหายห่างทางเมตตา
ไร้คนมาพร่ำถึง..รำพึงวอน
คนไร้คู่ผู้หมายสุดท้ายเศร้า
สุดอับเฉาเหงาหนักปักสิงขร
รักเพียงตนกอดตนล้นอาทร
ถึงหนาวร้อนอ้อนใคร..ก็ไม่มี..
บ้านริมโขง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น