ผู้แลโลก

ผู้แลโลก
.
มองโลกงามตามฝันทุกวันหวัง..
ให้โลกยังอยู่เย็นลำเค็ญหนี
สัตว์สังคมขมขัดขจัดมี
มากไมตรีเติมต่อให้พองาม
.
แต่แลลานซ่านเซ็นด้วยเห็นต่าง
ไม่เว้นว่างวังวนหลากล้นหลาม
ปัญญาชนคนไทยล้วนไหลตาม
ผู้เรืองนามนำนั้นเพราะหวั่นเกรง
.
เป็นฝักฝ่ายหมายทางเพื่อสร้างเสริม
เพื่อต่อเติมเต็มฐานให้บานเบ่ง
ใช้เหตุผลบนจริตที่คิดเอง
ถึงข่มเหงห้ำหั่นไม่หวั่นใคร
.
โลกหมดงามตามมองด้วยผองผู้
มากหวังอยู่ยืนข้างเพียงทางไหน
ฝ่ายเห็นต่างล้างลบจนจบไป
โลกวิไลเลยเลือนดังเปื้อนตม
.
เมื่อมนุษย์สุดเลิศประเสริฐศรี
ขาดไมตรีตามจริตคอยคิดข่ม
เมื่อนักปราชญ์วาดถ้อยเรียงร้อยปม
ในสังคมเคียงคู่เลยอยู่เดียว
.
โลกเลยหมองผองชนต้างล้นราด
หลายสีสาดแสงเสียเกินเกลี่ยเกี่ยว
โลกเลยเศร้าเฝ้าหมายวันคลายเกลียว
ผู้คอยเหลียวแลโลกล้วนโศกตรม๚ะ๛
☆✾☆
♥