ลิงเอ๋ยลิง

คำพังเพยเอ๋ยขานมานานมาก
ดัง “ปอกกล้วย เข้าปาก” ยากไฉน
ทุกผู้คนล้วนคิด เลิกติดใจ
มองลึกไปไม่ขลัง คำพังเพย

ยกมาอ้างอย่างลิงยิ่งเห็นชัด
จะขบกัด,บิ,ปอก ออกเฉลย
ล้วนต้องรู้หัวท้าย หมายไว้เลย
จึงเหมือนเอ่ยปอกง่ายแล้วได้กิน

หากบังเอิญเกิดมั่วปอกขั้วก้าน
คงเป็นงานไม่ง่ายหมายถวิล
เป็นกล้วยสุกคงเละตกเปะดิน
ใครยลยินคงขำสำลักกลืน

จึงสิ่งง่ายหมายหวังตั้งแต่ต้น
จากตัวตนเริ่มดีไม่มีฝืน
เดินตามทางสร้างธรรมนำยั่งยืน
ทุกค่ำคืนชื่นสุขไม่ทุกข์ตรม



อย่าเพิ่งหวังใดง่าย..คล้ายปอกกล้วย
อย่าเพิ่งหวังใดช่วย ไล่ขวยขม
อย่าเพิ่งหวังใดห่างทางระทม
อย่าเพิ่งหวังใดสมเพียงคมคำ

 

บ้านริมโขง