สรรพโศก

สรรพโศก
.
ล้วนจากผลคนทำเป็นกรรมเกิด
จะชูเชิดชอกช้ำหรือย่ำแย่
ใจนำทางสร้างสรรค์ให้ผันแปร
ล้วนแล้วแต่เติมต่อหรือพอดี
.
รู้เพียงอยากมากอย่างเข้าวางตั้ง
ไม่รู้หลังหลายอยากต่างหลากสี
ผลแห่งอยากฝากไว้ไฉนมี
ต้องบัดพลีเพราะอยากที่ลากไป
.
สรรพสุขปลุกปั้นเมื่อฝันหวาน
ล้วนชื่นบานบินเหินทั่วเนินไศล
สรรพทุกข์รุกลามเมื่อยามใด
หาสนใจจึงจมระทมกรรม
.
เหลิงเริงลอยร้อยรสทุกบทขาน
ลิ้มแสนหวานหวิวไหวจนใจถลำ
ลืมอื่นใดในหล้าสุขพานำ
ลืมสูงต่ำติดตมระทมทวน
.
สรรพโศกโลกแตกตามแทรกซ้อน
เกิดทุกข์ร้อนลามเลยไม่เคยหวน
ทั้งกายใจไหลลามเหมือนตามรวน
สุดปั่นป่วนเปี่ยมล้นสับสนทาง
.
ทุกข์เพราะใจไม่สมอารมณ์แตก
โลกปริแยกยับเยินสุขเดินห่าง
ผลที่ทำนำสนองให้ร้องคราง
เกินสะสางสรรพสัตว์ ผู้คัดกรอง๚ะ๛
☆✾☆
๏