ยอมเมีย

ยอมเมีย
.
นั่งเงี่ยหูอยู่บ้านทำงานหนัก
เพราะว่ารักเมียมากฝากคำไข
คอยรับฟังคำสั่งจะ “ยังไง”
ต้องรีบไปตามนั้น..โดยทันที
.
แต่ละวัน “ทั่นสั่ง” ดังเป็นหวัด
ทั้งจามจัด ฮัดเช๊ย..เอ๊ยอยากหนี
แต่จนแล้วจนรอด..เธอออดที
ตัวฉันนี้ เด้งดึ๋ง..หูผึ่งเลย
.
ฉันไม่คร้ามใครใครหน้าไหนรู้
ฉันนักสู้กู้ชาติองอาจเผย
ฉันกรำศึกคึกคะนองน้องชมเชย
ฉันไม่เคยไหวหวามยามออกรบ
.
เปลี่ยนสนามยามนี้ฤดีเปลี่ยน
เลือดไหลเวียนขึ้นหน้าคราจับจบ
สนามนี้ เปล่าเปลี่ยวคนเดียวซบ
ศึกสงบฉันแพ้แน่นิ่งตน
.
ฉันจึงเป็นผู้พ่ายเสียดายเหรียญ
สู้พากเพียรเซียนศึกตรึกหมองหม่น
รับโล่ครากล้าหาญเชี่ยวชาญชน
กลับแพ้คน “อย่างเมีย” ละเหี่ยใจ
.
ด้วยยังชอบชิงค่ายอย่าหมายหยุด
จึงต้องทรุดกายน้อมพร้อมกราบไหว้
บนบานเมียเสียบ้าง..จะอย่างไร
โปรดจงใช้บ่อยบ่อย..อย่าปล่อยมือ (นะจ๊ะ)
.