บทกลอนนี้สอนยาก 3

บทกลอนนี้สอนยาก
.
3. เส้นเสียงสำเนียงใด
.
สี่สิบสี่ที่รักงามอักษร
จะต้องอ้อนนอนเขลงวังเวงพร่ำ
หากขาดคู่จู๋จี๋คนชี้นำ
ไหนจะล้ำด่ำดื่มให้ปลื้มทรวง
.
ต้องอยู่เคียงเสียงสระมาคะขา
สามสิบสองปองมาค่าใหญ่หลวง
ต้องแบ่งปรับจับมั่นห้ามฝันลวง
เสียงพุ่มพวงดวงแรมจึงแจ่มจินต์
.
ทุกอักษรอ้อนเสียงต้องเคียงสระ
ให้แจ้งจะประแป้งทุกแหล่งสิ้น
จะ “คำเป็น” เห็นหลาย “คำตาย” ริน
ล้วนดับดิ้นถิ่นสระประดับนำ
.
รู้อักษรย้อนเรียงรู้เสียงเสริม
รู้รูปเพิ่มเติมต่อรอเรียงร่ำ
รู้ครบถ้วนล้วนเสร็จ ยี่สิบเอ็ดจำ
รู้รูปพร่ำฉ่ำฉมไม่งมงาย
.
ตัวสระจะแจ้งตัวแบ่งค่า
อักษรใดไหนถลาวิ่งมาสาย
พบเสียงสั้นบั่นดะจะต้องตาย
ซ้ำ กบด (ก บ ด) ซดท้ายต้องวายปราณ
.
อยากจะเห็น เป็น ตายนั้นง่ายนัก
ตัวไหนรักทักยาวมากล่าวขาน
ล้วนคำเป็นเห็นกันทุกวันวาร
คำตายขานปานจิบขยิบมด
.
ต้องตามดูหมู่อักษรตอนผสม
คอยดอมดมปมปัดคอยจัดจด
สูง กลาง ต่ำ พร่ำไฉนใครรันทด
รู้ให้หมดรสฉ่ำใครร่ำรวย
.
สรรสื่อเสียงเคียงกลอนคือก้อนแก่น
งดงามแสนแดนฟ้าสง่าสวย
ก็เพราะคำนำวางต่างอำนวย
เอื้อนอ้อนอวยด้วยถ้อยที่ร้อยคำ..
..

บ้านริมโขง