อยากอยู่

อยากอยู่
.
ยามวัยหนุ่มบุ่มบ่ามและห่ามโหด
ไม่โอยโอดโลดเต้นเผ่นไปทั่ว
ว่ามีภัยใครห้ามไม่คร้ามกลัว
ทั้งดีชั่วกลั้วกลบครบกระบวน
.
ซิ่งรถแรงแข่งตายให้วายวอด
ทั้งตับปอดยอดเอามัวเมาป่วน
เรื่องกิน,สูบ รูปรสจรดปลายทวน
ไม่เคยครวญหวนเห็นเป็นเรื่องตาย
.
ยังรอดมาป่านนี้..โถ ชีวิต !!
ใกล้ดับจิตคิดห่วงอย่างหลวงหลาย
เหมือนอาวรณ์ร้อนรุดสุดเสียดาย
ถึงบั้นปลายสายทางต่างกังวล
.
ต่างควบคุมกลุ่มก้อนป้อนอาหาร
บางอาการบานเบอะเลอะสับสน
มีชิ้นกินชิ้นไม่ให้แยกคน
ต้องอดทนจนแย่..แต่ละวัน
.
จะรั้งไว้ให้ยืนช่างฝืนกฎ
ต่างกำหนดบทบาทวาดสวรรค์
ก่อนวางวายตายดับกลับปางบรรพ์
ต่างจัดสรรบันไดให้ไต่ตาม
.
บ้างทำบุญสุนทานขานสนอง
สืบครรลองของกรรมให้นำข้าม..
บ่อ-นรกหมกไหม้ที่ไฟลาม
เมื่อ-ยมถามคร้ามผล..เป็นคนดี
.
ล้วนทั้งนั้นอันหมายปลายประสงค์
ต่างจำนงตรงมั่นสรรสุขี
เหมือนกลัวตายกายตกรกธุลี
อยากอยู่กันพันปี..นี่แหละคน
.