ปากปลาร้า

ปากปลาร้า
ว. ชอบพูดคำหยาบ
.
คำจากปากหากแยกแปลกนักหนา
แบ่งตามค่าท่าทางอย่างงามหรู
บ้างปากหวานตาลอายหมายเชิดชู
บ้างหดหู่ ปากเหม็นลำเค็ญใจ
.
จึงมากมีที่เปรยเฉลยเทียบ
มากปากเปรียบเลียบเคียงสำเนียงใส
ตามสื่อสารด้านผลของตนไป
ปากอย่างไรได้ชื่อเป็นสื่อนาม
.
“ปากปลาร้า”  ถ้านำล้วนคำหยาบ
ความหมายอาบทาบทางอย่างต้องห้าม
ฟังหวาดเสียวเลี้ยวหาภาษาทราม
ไม่พ้นง่ามลามไล้ใต้สะดือ
.
แต่สงสัยไฉนนำคำ “ปลาร้า”
มาสื่อค่าว่าใครกระไรหรือ
เป็นของกินถิ่นไทยให้เลื่องลือ
ตรงไหนคือถือค่า ว่า “หยาบคาย”
.
เหมือนลดค่าอาหารปานทับถม
เหมือนสาสมคมคำนำสื่อหมาย
เหมือนดูถูกปลูกฝังดั่งทำลาย
เหมือนดั่งคล้ายสายสนว่าคนกิน
.
ว่า “ปาก” อื่น ได้ไหมในความหมาย
“ปากเราะราย” ร้ายเล่ห์เทถวิล
“ปากเน่าเหม็น” เป็นค่าน่าร่ายริน
ไม่อยากยินกลิ่นว่า “ปลาร้า” เรา
.