ห้ามได้ไง

ห้ามได้ไง
.
มากสิ่งแฝงแต่งแต้มมีแซมเสริม
มากต่อเติมเพิ่มพาศรัทธาแน่ว
มากประสงค์ตรงสู่ดูเพริศแพรว
มากเสียงแจ้วแว่วขานผ่านจินตนา
.
ในสังคมหล่มมากหลากบริบท
ไร้กำหนดกฎกันต่างสรรหา
ยิ่งต่างใจใครต่างสร้างเรื่องมา
บ้างเรื่องข้าฯ พาเศร้าเรื่องเขามี
.
คือความคิดติดเติมมาเพิ่มเล่ห์
สร้างเสน่ห์เหหนบนวิถี
วาทะกรรมนำสู่ให้ดูดี
เติมนั้นทีนี่หน่อยร้อยเรื่องราว
.
ห้ามได้ไงใครห้ามยามปากอ้า
ห้ามเสวนาพาทีเติมสีข่าว
ห้ามวาจาคนถ่อยร้อยเรื่องคาว
ห้ามสามหาวกล่าวยโสโอ้อวดตน
.
ใส่ใจเขาเราเองวังเวงจิต
ตามต่อติดชิดชื่นเรื่องอื่นสน
สอนใดอื่นหมื่นพันปัญญาชน
ทั่วทุกหนผลย้อนลืมสอนตัว
.
ตามศีลห้าอย่าข้ามก็งามเลิศ
ปัญญาเกิดเชิดหน้าศรัทธาทั่ว
เริ่มเราเองเคร่งครัดปัดหมองมัว
ห้ามความชั่วรั้วกั้น สุขสันต์ใจ
.

เป็นความประสงค์ ตรงตามนิยาม รัก

เป็นความประสงค์ ตรงตามนิยาม รัก
.
เป็น จังหวะคละเคล้าเงาชีวิต
เป็น ดวงจิตคิดฝันวันห่วงหา
เป็น อารมณ์บ่มฝันพรรณนา
เป็น สัญญาคาใจให้รำพึง
.
ความ ห่วงหาคราห่างวางเป็นแก่น
ความ หวงแหนแสนรักสลักถึง
ความ ในใจใดเอ่ยเคยคะนึง
ความ ตราตรึงหนึ่งนวลยังชวนเชย
.
ประสงค์ ตรง คงมั่นนั้นแน่นเหนียว
ประสงค์ เดียว เกี่ยวกำพร่ำเฉลย
ประสงค์ อยู่ คู่เคียงเรียงชิดเชย
ประสงค์ เอย เผยถ้อยร้อยเยื่อใย
.
ตรงตาม จิต คิดฝันวันเก่าก่อน
ตรงตาม ย้อน วอนรับกับขานไข
ตรงตาม จริง หญิงสวยรวยน้ำใจ
ตรงตาม ไป ไม่ห่างไม่ร้างลา
.
นิยาม หวาม ถามใหม่ไฉนฉะนี้
นิยาม มี ชี้ไหน ใครสรรหา
นิยาม รักสลักสลวย ด้วยใครพา
นิยาม ว่า “รักคุณ” ลุ้นอย่างไร
.
รัก คือรัก รักเขาเหมือนเราหลง
รัก คือตรงส่ง “รัก” ภักดีให้
รัก คือหวัง ตั้งต่อ รอสายใย
รัก คือไฟ ไร้ควัน รอวันลาม
.

ด้วยปณิธานที่หาญกล้า

ด้วยปณิธานที่หาญกล้า
.
หากจะล้มขอล้มสมใจสิ้น
หาหวั่นจินต์ยินยลให้ตนผิด
หากต้องตายหมายธุลีที่สิ้นฤทธิ์
รู้ถูกผิดติดมั่นวันสิ้นบุญ
.
ปณิธานหาญกล้าพาก้าวผ่าน
ศรัทธาฌานสานฝันพลันเกื้อหนุน
ร้อยดอกรักปักแน่นแผ่นการุณย์
โอบไออุ่นจุนเจือเหลืออาวรณ์
.
สำนึกรู้ทุกขณะประสาทะ
ไม่เผลอผละสะสมไม่ล้มหมอน
บำรุงตนบนสถานลานอาทร
หลากบทตอนย้อนย้ำด้วยทำดี
.
หมั่นรดน้ำฉ่ำพื้นดินชื่นสม
ปลูกอารมณ์สมคำนำสุขี
รอมรรคผลตนก่อต่อนานปี
ไม่หน่ายหนีมีพร้อมล้อมดวงมาน
.
จึงเมื่อสุขทุกข์กาย ก็หายห่าง
ฟ้ากระจ่างทางเปิดเลิศสถาน
แสงโคมทองส่องประกายสายฟ้าปาน
จ้าเจิดจารผ่านวิถีดั่งชี้นำ
.
นิ่งที่ใจใดงามตามเหตุผล
นิ่งที่ตนหม่นใดไม่ถลำ
นิ่งที่กายร้ายเรื่องไม่เปลืองคำ
นิ่งแล้วจำพร่ำไข ไม่หมองมน
.

ก้าวเป็นคู่เราอยู่เคียง

ก้าวเป็นคู่เราอยู่เคียง
.
ก้าวที่แกร่งแหล่งใดใช้แรงตน
ก้าวได้พ้นบนถวิลไม่สิ้นหวัง
ก้าวที่ไปได้ต่อก่อพลัง
ก้าวทุกครั้งตั้งต้นบนแรงกาย
.
พร้อมไหมพร้อม..ยอมรับนับรวมค่า
อีกพลังต้องหาฝ่าเป้าหมาย
คือพลังจากใจไม่คลอนคลาย
สองพลังรวมสายไม่วายวาง
.
เหมือนสำนวนชวนคิดเตือนจิตว่า
คนเดียวมาหัวหายสลายร่าง
แต่สองหัวตัวเป็นยังเห็นทาง
ช่วยเสริมสร้างต่างเติมเพิ่มพลัง
.
แต่จิตใจให้แกร่งมีแรงสู้
จักต้องอยู่คู่ร่างอย่างมนต์ขลัง
กายต้องเข้มเต็มตัวไม่กลัวพัง
เมื่อใจสั่งกายพร้อมไม่ออมแรง
.
รวมบำรุงกายใจไม่ปล่อยปละ
เสริมทักษะประทินกลิ่นสีแสง
มีความรักโอบเอื้อเพื่อจัดแจง
อย่าเปลี่ยนแปลงรักนั้นนิรันดร์กาล
.
ไม่ต้องมีวันใดที่ใครท้อ
ไม่ต้องรอกรรมแทรกให้แตกซ่าน
ไม่หวนคืนวันเก่าเราซมซาน
ไม่สะท้านหวานขมที่ถมมา
......
ก้าวเดินต่อขอเพียงเราเคียงข้าง
ก้าวเดินทางอย่างคู่ผู้ใฝ่หา
ก้าวเดินส่งตรงหมายสายมรรคา
ก้าวพร้อมหน้าฝ่าพ้น..สองคนเรา
.

แดงดีสีไม่ตก

แดงดีสีไม่ตก
.
แดงเป็นสี ดีแดง เพราะแดงเด่น
แดงดั่งเช่น รพีแดง ว่าแดงสี
แต่แดงแยก ผลึกแดง แดงมากมี
แสงแดงนี้ ที่แดง เพราะแดงนำ
.
แดงดูดี แดงนี้ สีแดงใส
แต่งแดงไป ให้แสง แดงชุ่มฉ่ำ
มองแดงงาม ตามแดง ให้แดงตำ
แดงถลำ ซ้ำแดง โอ้..แดงขา
.
เห็นบวมแดง แดงคล้ำ แดงช้ำมาก
เอาแดงยา มาฝาก จากแดงข้า
ถูกแดงมอง น้องแดง แดงไม่ทา
แดงไม่บ้า มาแกล้ง แก้แดงช้ำ

แดงไม่เอายาแดง แดงไม่หลง
แดงยังคงบวมแดง แดงถลำ
เอาแดงใหม่ แดงยา แดงไม่ทำ
แดงจดจำอำแดง ให้แดงเคือง
.
เอาขวดแดง แดงฉลากจากแดงสี
แดงนวดดี มีแรงแดงคุยเขื่อง
ตะวันแดง แดงปวด แดงนวดเปลือง
แสงแดงเรือง เรื่องแดง แดงยังทา
.
แดงไม่ลืมแดงลื่นคืนแดงเล่า
แดงบอกเราเฝ้าแดง แดงห่วงหา
แดงยังอ้อนแดงวอน แดงย้อนมา
แดงถามว่า..สุขาแดง อยู่แห่งใด..อิอิ
.

กลบท พวงแก้วกุดั่น

มีข้อบังคับคล้าย กลบทกวางเดินดง แต่พวงแก้วกุดั่น นั้นไม่มีกำหนดว่าจะต้องมี
คำเอ๋ย คือคำที่จะนำมาเป็นคำซ้ำในกลบทพวงแก้วกุดั่นนั้น จะเป็นคำใดก็ได้ จะ
อยู่ตรงตำแหน่งใดก็ได้ และวรรคหนึ่งจะมีคำซ้ำกี่คำก็ได้


กลบท  กวางเดินดง
มีข้อบังคับให้ใช้คำ “เอ๋ย” ไว้ในคำที่ ๒ ต้นวรรค ทุกวรรค และคำที่ ๑ ก็ให้ใช้
เปลี่ยนกันแปลกออกไป เช่น เนื้อเอ๋ย, นกเอ๋ย, ป่าเอ๋ย, ฯลฯ

สาระวนจากคนหนึ่ง

สาระวนจากคนหนึ่ง
.
มีสื่อสร้อยร้อยสื่อพาสื่อสม
สื่ออารมณ์ชมสื่อใช้สื่อถึง
งามสื่อนางสร้างสื่อถือสื่อดึง
สื่อเจ้าจึงพึ่งสร้อยร้อยสื่อวาง
.
มืออ่อนไหว ในมือ มือมีสร้อย
นิ้วมือน้อย ปล่อยถือ มืออีกข้าง
สร้อยในมือ มืองาม ตามมือนาง
มือน้อยสร้างมือน้อย สร้อยมืองาม
.
เจ้าสวยสมคมเจ้าให้เจ้าเด่น
ดูเจ้าเช่นเร้นเจ้า เจ้าให้ถาม
เจ้าจากหล้าฟ้าเจ้าหรือเจ้าตาม
ใดเจ้าข้ามยามเจ้าให้เจ้ามา
.
หนึ่งติดตรึงหนึ่งใจ ให้หนึ่งตอบ
ว่าหนึ่งชอบมอบหนึ่ง ตามหนึ่งหา
หนึ่งคือใครไหนหนึ่งให้หนึ่งพา
ด้วยหนึ่งข้าท้าหนึ่งเขียนหนึ่งคำ
.
จากบทกลอนวอนจากว่าจากแล้ว
ยอมจากแก้วแนวจากว่าจากร่ำ
ถ้อยเอ่ยจากอย่าจากให้จากจำ
จากน้อมนำขำจากต้องจากใจ
.
วนวกเวียนเขียนวนจนวนวุ่น
วนจนขุ่นหมุนวนเกินวนไหว
เขียนวนต่อหนอวนอยากวนไป
จะวนใครไหนวน เดี๋ยววนมือ..
.
 

ภาพแทนกาย

ภาพแทนกาย
กลบทสร้อยสลับคู่สคราญ
.
สำเนียงไข ไหลรื่นชื่นคำหวาน
สำเนียงขาน ปานทิพย์กระซิบอ้าง
อิ่มกมลคนแล เหมือนแพรบาง
งามทั้งร่างอย่างเดือน เหมือนแพรเบา
.
ประทับจิต คิดฝันวันสวยใส
ประทับใจ ให้จองต้องรอเฝ้า
ด้วยหวงแหนแสนซึ้ง รำพึงเรา
อยากคลอเคล้าเข้าถึง รำพึงเรียม
.
เป็นทาสรัก ปักผลดลใจเข้า
เป็นทาสเร้า เผากายคล้ายเต็มเปี่ยม
เกินจะนิ่งพิงร่าง อย่างจำเจียม
เกินจะเขียมเหนียมนำ อย่างจำใจ
.
รักคือคำ นำวางอย่างมอบสิทธิ
รักคือคิด ติดตามอย่างหวามไหว
รักสื่อรักผลักผล เกี่ยวตนไป
รักยิ่งใหญ่ไร้หม่น เกี่ยวตนปอง
.
ภาพอาบสู่ คู่รักสลักเพิ่ม
ภาพอาบเสริม เติมต่อก่อสนอง
ภาพแทนกายสายใย ใคร่เคียงครอง
ภาพนวลน้องคล้องใจ ใคร่เคียงควง
.
งามตรึงตรา พาฝันสัมพันธ์ผล
งามตรึงตน ล้นเลิศจนเกิดบ่วง
ที่คล้องรัดมัดกลุ่ม เป็นพุ่มพวง
กี่ปีล่วงห่วงเห็น เป็นพุ่มพาน
.

ให้สติผลิบานบันดาลใจ

ให้สติผลิบานบันดาลใจ
.
นิ่งที่ใจใดขยับล้วนรับรู้
นิ่งที่ใจใดอยู่สู่ที่หมาย
นิ่งที่ใจไม่ร้อนดูผ่อนคลาย
นิ่งที่ใจใดร้ายคล้ายรู้ตัว
.
เกราะป้องกันวันเวียนปรับเปลี่ยนผล
คือใจตนบนสติไม่ปริรั่ว
หลีกหลบภัยใดเร้าไม่เมามัว
ไม่ขลาดกลัวรั้วรอบเป็นขอบกัน
.
อารมณ์ใดไหนรุกถูกซุกกลับ
ถูกขบขับดับไปไม่สังสรรค์
ตราบยังครองของสติดำริพลัน
ใจไม่ดั้นฟันฝ่าพาติดตม
.
สำนึกรู้ผู้ใดคนไหนรัก
แจ้งประจักษ์ปักผลคนไหนขม
ช่วยล้างจิตบิดผันอันโสมม
ใดคือลมคมคำที่ร่ำไร
.
พึงรักษาค่าควรหวนสนอง
สติครองป้องพาหาหวั่นไหว
นำจิตถึงซึ่งฝั่งวังวิไล
แสงร่ำไรในอรุณหนุนโสภา
.
เมื่อความรักหักเหบุพเพเพี้ยน
ความแปรเปลี่ยนเวียนเฝ้าวิ่งเข้าหา
หลากผลกรรมนำสู่ดูลานตา
โถมทับมาคราเผลอจนเอ่อนอง
.
ไม่ใบ้บ้าถ้าพลาดที่อาจเกิด
ไม่เลยเถิดเปิดพิษติดสนอง
ไม่ถึงตายหมายฆ่าสาใจปอง
ไม่จำต้องร้องฟ้า  เมตตาตน
.

๒๖ กันยายน ๒๕๕๘

“โคแก่ชอบกินหญ้าอ่อน”

“โคแก่ชอบกินหญ้าอ่อน”
น. ชายสูงอายุที่ชอบผู้หญิงรุ่นสาว
.
เป็นสำนวนชวนคิดพินิจนึก
ว่าล้ำลึกตรึกตรองมองไฉน
ที่เปรียบสาวคราวแรกว่าแปลกไป
เป็นหญ้าอ่อนร่อนใบที่ไล้ลม
.
เปรียบชายแก่แค่โค..โอ้ อนาถ
ให้กลับชาติวาดภาพอาบขื่นขม
โคแก่หาหญ้าอ่อนผ่อนอารมณ์
แสนสุขสมคมฟันวันเคี้ยวกลืน
.
หรือหญ้าอ่อนร้อนใจใครไม่สน
ไม่อยู่ทนจนแก่ให้แลชื่น
หรือโคหนุ่มลุ่มหลงไม่ยงยืน
ไม่ตาตื่นฝืนอยากตามปากตัว
.
จึงโคแก่แลเห็นแล้วเป็นปลื้ม
อยากด่ำดื่มลืมหลังเลยหวังคั่ว
เมื่อโคแก่แลไปให้หมองมัว
ด้วยหวั่นกลัวชั่วคืนหญ้ายืนตาย
.
แล้วไม่ดีมีไฉนใครกล่าวหา
เหมือนไร้ค่ามาอ้างสร้างความหมาย
หญ้าหรือโค..โอ้..ผลบนบั้นปลาย
ล้วนหลากหลายคล้ายอยู่เป็นคู่กัน
.
อายุมากอยากกินถวิลหา
ธรรมดาพาเสริมเติมสุขสันต์
กินของดีมีรสบทจำนรรจ์
ของเก่านั้นมันฝืน..กลืนไม่ลง
.

สะอื้นเสียงสำเนียงกานท์

สะอื้นเสียงสำเนียงกานท์
"กลบทอักษรสังวาส"
.
สื่อเป็นกลอนซ่อนผล-กลบท
คำสวยสดจดจำล้ำเลิศหรู
ปลอบใจนวลชวนชมสมคำครู
โอ้..พธู ผู้ใดใครจำแลง
.
อยากเหงาเหงาเศร้าบ้างอย่างไงเล่า
ด้วยตัวเราเขาห่างต่างปีแสง
ได้แต่เหม่อเผลอผลจนอ่อนแรง
มีใครไหมอยากแบ่งแห่งไมตรี
.
มากขอบคุณบุญเอื้อเหลือจะกล่าว
ขอบคุณสาวน้าวนำพร่ำสุขี
ถ้าแบ่งให้ไม่ลืมปลื้มฤดี
บุญคุณนี้จะตรึงซึ้งอุรา
.
แต่เถิดนะจะใครไม่ขอปลื้ม
ถ้าไม่เคยเลยลืมดื่มโหยหา
อมขมเศร้าเผากายหลายเวลา
เขลาเอามาถมตรมจนซมซาน
.
คราวก้าวพ้นเพียงเห็นเป็นอุทาหรณ์
พึงสังวรผ่อนปรนคนขับขาน
เป็นบทเรียนเพียรหลีกปลีกอาการ
ชื่นดวงมานบานใจใครพ้นกรรม
.
มอบตอบตามยามชื่นยื่นมาให้
มากจากใจใครหนึ่งซึ่งดื่มด่ำ
ปองร้องขอให้ขานการกระทำ
อย่าตอกย้ำซ้ำแผล..แค่นิดเดียว
.