เพียงก้อนเมฆ

เพียงก้อนเมฆ
.
ดั่งเมฆหม่นบนฟ้าลมพาล่อง
ตามแรงของลมเปลี่ยนเวียนเหหัน
ไร้เป้าหมายปลายสู่หมู่ไหนกัน
กี่คืนวันวนกลับลับแรงลม
.
บางครั้งแยกแตกสายกระจายจาก
แรงกระชากชอกช้ำกระหน่ำสม
บางคราต้อนก้อนใหญ่ให้ซานซม
ดำเข้มขมตรมช้ำ น้ำตานอง
.
ใช่ เมฆขาวพราวพร่างกระจ่างแสง
ใช่ จำแลงรูปลักษณ์จักสนอง
ใช่ ภาพวาดสาดฟ้าพานั่งมอง
ใช่ ทิวทองท่องแถนแดนอรุณ
.
เป็นเมฆเศร้าเคล้าหม่นเตรียมหล่นโลก
คราวิโยคยอกย้อนร้อนแรงหนุน
ยามปั่นป่วนล้วนรับกับแรงดุน
ซับแรงหมุนมอดมิดติดลมบน
.
คือเมฆดำต่ำแสงดั่งแฝงพิษ
พลั้งพาผิดผันผวนป่วนเมฆฝน
ร่วงสู่ดินสิ้นทรัพย์ถมทับคน
บุญบาปปนแปดเปื้อนเหมือนเวรกรรม
.
หากวันใดไกลตาท้องฟ้าแจ่ม
สวยแอร่มแย้มใจให้ชุ่มฉ่ำ
ทุกทิวาคราหวนล้วนจดจำ
จงสุขล้ำเลอเลิศเถิดนภา
.