เพียงลมหายใจไม่ติดขัด

เพียงลมหายใจไม่ติดขัด
.
มากระเริงเหลิงลอยดังปล่อยกล่าว
เพลินทุกก้าวเกินกล้าคราฮึกเหิม
หมายเพียงอยากลากเอาเข้ามาเติม
ลืมดินเดิมต่อตื่นแค่ยืนตรง
.
เหมือนอยากได้ไม่สิ้นกินเพียงปาก
มีอีกหลากล้นเหลือเพื่อชี้บ่ง
เหมือนไม่จบครบสิ้นถวิลคง
เหลือเพียงปลงเปลี่ยนปรับขับอาการ
.
กายก็วอนร้อนขัดจัดเนียนหนาว
ใจก็ผ่าวเผากรุ่นครุ่นสนาน
ปรารถนามาครบกลบดวงมาน
เกิดอาการร้อนฤทธิ์จากพิษกาม
.
ข้าฯ ต้องได้ใหญ่ดีกว่าที่เห็น
ข้าฯ ต้องเป็นเพ็ญเดือนเคลื่อนโลกสาม
ข้าฯ ต้องเลิศเถิดแถนต้องแหงนตาม
ข้าฯ ใครหยามเย้ยหยันมันต้อง ตาย
.
ข้าฯ ลืมตนบนดินคือถิ่นเกิด
ข้าฯ เลอเลิศเพียงลาภอาบเครื่องหมาย
ข้าฯ คือสัตว์จัดหมู่เพียงดูลาย
ข้าฯ คือคล้ายสัตว์โชว์..ผู้โง่งม
.
ตราบถึงนั้นวันใด..หายใจขัด
จะแจ่มชัดชี้ให้ไม่ขื่นขม
เพียงอากาศสาดปอดยอดชื่นชม
สายจากลมสมค่า ปัญญาคน๚ะ๛
.