ลึกเกินหยั่ง

ลึกเกินหยั่ง
.
เกินจะหยั่งดังปองสนองผล
เกินคิดค้นควานถึงซึ่งปัญหา
เกินละไว้ไม่แจ้งแข่งเวลา
เกินศรัทธาที่สร้างจะสางทัน
.
เหมือนยิ่งหยั่งตั้งตรึกยิ่งลึกลิบ
แสงแวววิบวิ่งแยกแตกดับขันธ์
มองมืดดับลับหายสายจำนรรจ์
ให้เหหันหวนหดกำสรดทรง
.
ชะงักงันวันก้าวร่างร้าวกรอบ
ทุกทิศครอบตามตนหล่นประสงค์
ไม่รู้เลยเคยรู้ดูงุนงง
สัญญาณส่งหลงทิศดังบิดเบือน
.
อีกครั้งคราสาไถยหัวใจจับ
อีกครั้งนับปรับตั้งอีกครั้งเฉือน
อีกครั้งรอต่อพลาดอาจเลอะเลือน
อีกครั้งเหมือนมอดดับมีลับลวง
.
จะหยั่งใดไหนลึกได้ศึกษา
หยั่งสายตาต้องพลาดและขาดช่วง
จะหยั่งคนค้นคนล้นกลกลวง
หยั่งทั้งปวงเป็นผล เว้น “คน” เรา
.
จึงตั้งทรงตรงหยุดไม่ผุดผัน
ปล่อยทุกวันเวียนว่ายสายทางเก่า
หยุดวิ่งไล่ไร้แรงมาแบ่งเบา
จะปีแล้วปีเล่า..ก็เท่าเดิม๚ะ๛
.