มองภาพกำซาบทรวง

มองภาพกำซาบทรวง
.
หลายฤดูสู่ฤดีล้วนมีฝัน
ทุกคืนวันเวียนวอนอ้อนภาพหวาน
มองรอยยิ้มอิ่มแก้มแฉล้มบาน
ภาพนงคราญคงอยู่เป็นคู่เคียง
.
ภาพแทนตัวชั่วคราวเธอกล่าวถ้อย
เก็บร่วมร้อยรอวันจำนรรจ์เสียง
อีกไม่นานขานไขในสำเนียง
พอพร้อมเพรียงเอียงแก้มมาแย้มเยือน
.
ฟังแล้วซึ้งตรึงตราผวาหวิว
คำหวานปลิวปรกใจใครจะเหมือน
หมายประคองน้องนวลชวนขึ้นเรือน
ใจสะเทื้อนทรวงสะท้านอาการคอย
.
หยิบภาพมองจ้องมือที่ถือสั่น
ความกดดันผันแปรแลละห้อย
กังวลหวังดั่งใจไหลหลุดลอย
กี่ปีคล้อยหงอยเหงายามเฝ้ามอง
.
เธอยังดูอยู่ไกลพิไรร่ำ
ทุกคืนค่ำคอยเคียงเสียงสนอง
แม้นภาพยิ้มพิมพ์ใจไร้ละออง
แต่คนปองหมองหมางแลทางเทียว
.
จึงมองภาพซาบซ่านสะท้านจิต
ครุ่นครวญคิดคอยนางพลางเฉลียว
อีกนานไหมได้ยลคนรักเดียว
จะให้เปลี่ยวเหลียวคอย..กี่ร้อยปี๚ะ๛
.