พลัดพราก

พลัดพราก
.
เหมือนไม่พร้อมยอมใจต้องไกลจาก
เหมือนยังมากหลากล้นบนประสงค์
เหมือนอาวรณ์ย้อนย้ำด้วยจำนง
เหมือนลุ่มหลงคงอยู่รู้คร่ำครวญ
.
แต่วิถีชีวิตที่บิดผัน
ความกดดันนั้นให้ไม่คืนหวน
ไร้หนทางสร้างฝันวันชื่นชวน
ต้องปั่นป่วนด่วนจาก พลัดพรากไป
.
กรรมลิขิตคิดร้ายหมายข่มขม
หรือว่าพรหม-ยม-แถน แค้นไฉน
หรือเราเองเก่งเหลือขาดเยื่อใย
หรือเพราะไม่ได้สมอารมณ์ตน
.
แต่ทางธรรมนำสื่อคือสัจจัง
พบแล้วยังต้องพรากฝากมัวหม่น
ต้องรู้ทันปัญหาคราเวียนวน
วัฏจักรผลักผลบนชีวิต
.
หามีใครไหนเลยไม่เคยหัน
ร่ำรำพันวันพรากจากดวงจิต
อาลัยล้นก่นเศร้าเพียงเราคิด
จึงพินิจฤทธิ์นั้น ด้วย “ขันติธรรม”
.
แม้นรักกันปานใดไม่ผันผ่าน
ต่างมีด่านม่านบังตั้งกระหน่ำ
ถึงเวลาหาใครไหนพ้นกรรม
ต่างตอกย้ำจำพราก คือจากกัน.
.

บ้านริมโขง