แก้วลืมคอน

 

 

เหมือนไร้คอนผ่อนซบคาคบหัก
เหมือนไร้ใบปกปักเป็นหลักฐาน
เหมือนป่าแห้งแล้งชัฏเกินทัดทาน
เหมือนร้าวรานยิ่งนักหักใจลา

หรือไร้คอนให้เกาะบินเลาะเรื่อย
หมดแรงเหนื่อยพลัดหลงตรงเคหา
หรือเลือกเกินเมินคอนไม่ย้อนมา
จนน้ำตาคอนเศร้าเฝ้าแต่รอ

จริงหรือไรแก้วลืมเคยปลื้มก่อน
คำเคยวอนอ้อนหาไร้ค่าขอ
เจอคอนใหม่ไหลหลงดงคำยอ
ให้ทดท้อหนอแก้ว..ลืมแล้วนาง

ยังห่วงหารักษาคอนคอยย้อนกลับ
อย่าเลยลับไกลเกินทำเมินหมาง
สุดอาลัยใจเหงาเฝ้ารอทาง
คร่ำครวญครางพลางสะอื้น..กลืนน้ำตา.