เพียงตัดใจให้ตนหวังพ้นบ่วง
แม้จะล่วงเลยกาลมานสลาย
แต่แผลเป็นเห็นอยู่เคียงคู่กาย
ดุจเครื่องหมายป้ายแพ้ติดแก่ตน
ไม่ตัดใจอย่างไรก็ไม่หวน
มันปั่นป่วนจริงไหมในใจหม่น
อย่ามาอ้างเป็นเชิงเริงเล่ห์กล
เขาไม่สน..ปนเปื้อนเหมือนไม่แคร์
ขาดสามีไม่ตาย..คล้ายว่าใช่
ถึงอย่างไร ยามขาดพลาดกระแส
ก็เป็น “หม้าย” สายตาพากันแล
เหมือนว่าแพ้ ในทางสร้างชีวิต
ในวาจาอาจแกร่งแต่แฝงเศร้า
อกของเจ้าคร่ำครวญทวนลิขิต
ไฉนเลยเกิดมา..ช่างน่าคิด
ต้องมาติด ตรง “หม้าย”..ก่อนตายวาง..
แม้จะล่วงเลยกาลมานสลาย
แต่แผลเป็นเห็นอยู่เคียงคู่กาย
ดุจเครื่องหมายป้ายแพ้ติดแก่ตน
ไม่ตัดใจอย่างไรก็ไม่หวน
มันปั่นป่วนจริงไหมในใจหม่น
อย่ามาอ้างเป็นเชิงเริงเล่ห์กล
เขาไม่สน..ปนเปื้อนเหมือนไม่แคร์
ขาดสามีไม่ตาย..คล้ายว่าใช่
ถึงอย่างไร ยามขาดพลาดกระแส
ก็เป็น “หม้าย” สายตาพากันแล
เหมือนว่าแพ้ ในทางสร้างชีวิต
ในวาจาอาจแกร่งแต่แฝงเศร้า
อกของเจ้าคร่ำครวญทวนลิขิต
ไฉนเลยเกิดมา..ช่างน่าคิด
ต้องมาติด ตรง “หม้าย”..ก่อนตายวาง..
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น