~ดินกลิ่นเดิม~

 

กลิ่นดินเดิมเสริมส่งคงตรึงถึง
หลังยังซึ้งคะนึงนำคำชื่นฝืน
เกินเมินห่างวางเห็นเป็นอื่นกลืน
รักปักชื่นหมื่นตาลใดหวานนาน

ด้วยช่วยหมายคล้ายเฝ้าเข้ามองจ้อง
รินจินต์คล้องปองคู่อยู่สานขาน
ยากหากหักรักเล่นเป็นการทาน
ใดใครสานกาลกลับรับคำจำ

พึงตรึงทรวงห่วงไว้ด้วยใจใส
วอนอ้อนไว้ให้มั่นวันนำฉ่ำ
อย่าพาเพลินเดินหลงดงน้ำคำ
ข่าวคราวย้ำพร่ำพรอดกอดสิ่งจริง

เธอเจอฉันนั้นบุญคุณคงส่ง
จึงถึงจงบ่งเสริมเริ่มอิงหญิง
รักมักมอบตอบไว้ได้นิ่งพิง
ปรุงรุ่งริ่งรุ่ยร่ายก่อหมายคลาย

ดินกลิ่นเดิมเหิมห้อมยอมนำต่ำ
มากฝากล้ำคำชายทลายหมาย
ออดพรอดฟ้าคราเห็นเด่นรายกราย
แต่แลหายสายดิน..ถิ่นเฉยเคย.

 

 

 

กลบทอักษรสังวาส แต่ละวรรคคำที่ ๑-๒ สัมผัสสระ และคำที่ ๗-๘ สัมผัสสระ