"ยามฟ้าใสก็ไร้ฝน"

 

ยามฟ้าครึ้มเมฆมัวสลัวแสง
ดั่งฝนแกล้งแหล่งหล้าฟ้าถล่ม
หาก..พอดีมีสุขไม่ทุกข์ตรม
เกิน..นาล่มจมเน่าเฝ้าคร่ำครวญ

หากยามใดฟ้าใสก็ไร้ฝน
นำกมลคนแจ่มมีแย้มสรวล
ทุกทิศาอ้าอร่ามงามชื่นชวน
จิตรัญจวนนวลนางกลางฤดี

เหมือนดั่งไร้ใดขวางหรือสรวงกั้น
ใจด้นดั้นฝันใฝ่ในฉวี
ลอยรื่นลมชมชอบมอบนารี
จากทางนี้ที่ส่งตรงนงราม

ให้รับรู้คู่ใจกระไรหนอ
จะยังรออยู่ไหมในรักหวาม
ไกลสุดหล้าฟ้าผ่องมองโมงยาม
หวั่นครั่นคร้ามยามคิด..จิตรำพึง.