ไม่…มะเร็ง

ไม่…มะเร็ง
.
เหมือนขยาดหวาดศาลบ้านผีสิง
ใครรู้วิ่งยิ่งย่ำค่ำสลัว
ปากต่อปากฝากบ้างอย่างเมามัว
ไม่เห็นตัวรัวร่ำคำบรรยาย
.
เล่าอย่างโน้นโยนต่อพอสนุก
ขนหัวลุกทุกข์แนบแทบสลาย
ต่างใส่สีตีไข่ไม่เว้นวาย
ผีหลอกตายหลายคนล้นเล่าลือ
.
หาความจริงสิ่งเล่าให้เข้าถึง
ใดสะพึงถึงกลัวมั่วกันหรือ
ไหนตัวผีสีใดอะไรคือ
ใครบ้างถือสื่อสมคารมย์คำ
.
เหมือน “มะเร็ง” เกร็งกายอยากตายเผ่น
คงเหมือนเช่นเข่นฆ่าพาระส่ำ
ไม่มีทางสร้างหลักรักษานำ
ได้แต่ร่ำคร่ำครวญโหยหวนตรม
.
แท้จริงแล้วแนวพุทธสุดประเสริฐ
ใดมีเกิดเถิดท้ายต้องตายถม
ไม่เว้นแม้แต่โรคโฉลกชม
ล้วนเสร็จสมคมพุทธพิสุทธิ์องค์
.
ไม่ท้อแท้แก้ทางอย่างสร้างสรรค์
รู้เท่าทันหันหน้าฝ่าประสงค์
ยึดบุญกรรมนำทางอย่างทระนง
ไม่ปลดปลงคงยั้งหยั่งชะตา
.
ไม่ตายจากหากบุญยังหนุนส่ง
ไม่ปลดปลงคงรื่นชื่นหรรษา
ไม่ต้องขอต่อเติมเพิ่มชีวา
ไม่ค้ำฟ้าอย่าหวัง..นั่งวิงวอน
.