ทุกข์ซ้ำกรรมซัด
.
ข้าวที่ตากฝากฟ้าบ้างคราครั้ง
ฝนฟ้ายังคลั่งฆ่าแสนสาสม
เหมือนกระหน่ำซ้ำซ้อนให้นอนตรม
ดั่งเคียดขมคุณค่าชาวนาไทย
.
น้ำตาคนหล่นร่วงกลางทรวงอก
ร่างงันงกงอง้ำระกำไฉน
เวรหรือกรรมย้ำทุกข์รานรุกใจ
มองข้าวไหลลอยน้ำแสนกล้ำกลืน
.
ทุกข์ลำบากมากแล้วยิ่งแผ่วล้า
ข้าวไร้ค่าใครข่มระทมฝืน
เก็บเกี่ยวมาฟ้าฝนยังป่นคืน
ก้อนสะอื้นอัดอั้นร่างสั่นเทา
.
มองหนทางข้างหน้ายิ่งล้านัก
ใครไหนจักจริงจังมาฟังเจ้า
ทุกข์ต้องทนพ่นพิษชีวิตเรา
ตายก็เปล่าเป็นทางที่วางนำ
.
เจ็บในอกจกจุกความทุกข์เร้า
ยิ่งซบเซาซอนไซ้หัวใจระส่ำ
เหม่อมองฟ้าฟ้าเย้ยไม่เคยจำ
เจ้าต้อยต่ำติดตมสาสมจริง
.
ก้มหน้ามองสองขาที่พาก้าว
ความปวดร้าวเริ่มแทรกเหมือนแยกกิ่ง
ออกอ่อนล้าขาแขนไร้แดนพิง
ล้มลงกลิ้งเกลือกกรรม..ชอกช้ำใจ๚ะ๛
☆ ☆ ☆
♥
บ้านร้อนตะวัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น