หมาหลง

หมาหลง
.
เป็นหมาหลงงงทางอย่างหวาดหวาด
ให้อนาถตัวมันวันเหงาหงอย
ไร้เพื่อนเรียงเคียงข้างจนร้างรอย
เจ้าของปล่อยน้อยค่าเป็นหมาจร
.
ไม่เคยทำช้ำใจให้ใครเจ็บ
มีแต่เห็บเก็บเกาะเจาะสลอน
ซื่อตรงนักรักจริงมิ่งบังอร
กลับร้าวรอนคลอนคลายไม่หมายมอง
.
เกินจะย้อนอ้อนคำย้ำสำนึก
ไร้รู้สึกผลึกหนามาสนอง
ไม่เห็นคุณบุญเผยเคยประคอง
โกรธเกลียดกองซ่องสุมเข้ารุมเรียง
.
“สันดานหมา” คราเครียดเข้าเบียดแทรก
ลืมจำแนก “สันดาน” ที่ขานเสียง
หมารักนายตายแทนแสนสำเนียง
ไม่เคยเลี่ยงเกี่ยงงอนย้อนท่าที
.
ทุกอย่างลงตรงหมา มาเสียชาติ
เกิดอนาถขาดรักเสื่อมศักดิ์ศรี
เกิดอย่างหมา..ตายอย่างหมา..ค่าไม่มี
คือวจีสีเสียดยามเกลียดกัน
.
เป็นหมาหลงปลงตกนรกสั่ง
ทุกข์ประดังฝังตนจนเหหัน
หมาไร้เจ้าเขาล่าพล่าชีวัน
พูดแดกดัน “ชาติหมา”..คนว่าใคร??
.

บ้านร้อนตะวัน