ด้วยเพลินคำเยินยอ
.
เห็นมากคนบนวิถีกวีศิลป์
ต่างโบยบินเบื้องหน้าแลฟ้าหลัว
บ้างปีกอ่อนย้อนลมระบมตัว
เหมือนเมามัวไม่มองหาช่องทาง
.
ยามชี้แนะแบะปากพร้อมขากถุย
ไม่ยอมคุยคิดเคืองเป็นเรื่องอ้าง
ไม่เรียนรู้หมู่เหล่าที่เขาวาง
ซ้ำยังกร่างกลบเกลื่อนลบเพื่อนไป
.
เขาคิดเขียนเวียนลงว่าคงง่าย
ตามสบายเบือนบิดลิขิตไหน
จะกลอนเปล่าเล่าขานสถานใด
ล้วนลื่นไหลหลงแนวแตกแถววิธี
.
มากอยากเขียน เขียนบ่อยตามรอยเก่า
เป็นเรื่องเศร้าสูญสิ้นทั้งกลิ่นสี
ไม่เรียนรู้ดูทั่วเมามัวมี
บ้างอวดดีด้วยเพลิน คำเยินยอ๚ะ๛
บ้านร้อนตะวัน
.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น