แค่หมาเยี่ยวอย่าเฉียวฉุน
.
แสนดีใจใครจ๋านินทาเรา
เหมือนช่วยเขาคลายกลุ้มเข้ารุมหนุน
..และอภัยให้เขาเพื่อเอาบุญ
จะเฉียวฉุนไฉนเล่าปากเขาเอง
.
สุนทรภู่ครูกลอนท่านย้อนย้ำ
ว่าถ้อยคำของใครอย่าได้เก่ง
ถ้าพูดดีดีนั้นร่วมบรรเลง
เศร้าวังเวงวุ่นใจพูดไม่คิด..
.
“ถึงบางพูดพูดดีเป็นศรีศักดิ์
มีคนรักรสถ้อยอร่อยจิต
แม้นพูดชั่วตัวตายทำลายมิตร
จะชอบผิดในมนุษย์เพราะพูดจา”
(สุนทรภู่ จากนิราศภูเขาทอง)
.
จึงไม่โกรธโทษเขาเพราะเราละ
วิสาสะเสียเปล่าปล่อยเขาสา
เป็นสันดานหว่านถมอารมณ์พา
เกินเยียวยาหย่อนสายให้คลายมือ
.
“กินข้าวโตโสความเพิ่น” จงเมินเสีย
แสนละเหี่ยเหี่ยวหายอย่าหมายถือ
“กินบนเรือนขี้บนหลังคา” ก็ลาลือ
อย่าไปยื้อยุ่งด้วยให้ป่วยการ
.
รู้เป็นขี้หนีหันอย่ารันขี้
ไม่พาทีถ้อยคำไม่พร่ำขาน
เป็นภูผาท้าลมไม่ตรมมาน
ไม่สะท้านทางเทียวหมาเยี่ยวยืน๚ะ๛
.
☆ ☆ ☆
บ้านร้อนตะวัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น