บัวกลางบึงหนึ่งนางสวย

บัวกลางบึงหนึ่งนางสวย
.
ฟังเพลงเพลินเกินยั้งจากฝั่งฝัน
เพลงรำพันด้วยเสียงสำเนียงใส
จิตเรานั้นดั้นเดินเกินล้ำไป
กลางหทัยใฝ่ภิรมย์ผสมกัน
.
ชีวิตคนหลายเหล่าเฝ้าก่อเกิด
แม้ชื่นชมว่าเลิศประเสริฐฝัน
แต่ก็มีแยกได้ในสารบัญ
คนเท่ากันเกิดตามต่างความดี
.
เปรียบมาลัยมาลาในหล้าโลก
บานเบ่งโบกช่อชื่นดื่นวิถี
แบ่งตามคุณประโยชน์โปรดวิธี
มากมาลีแต่ละอย่างต่างแสดง
.
ปานเปรียบเปรยเชยทางสร้างความฝัน
จินตนาผ่องพรรณนั้นแอบแฝง
เปรียบสตรีคลี่ผกาคลาจำแลง
สวยสมแสงแปลงคำทำนิยาย
.
จึ่ง บัวบานกลางบึง...ซึ่งความหลาก
เฝ้าฝันฝากมากตาม ...ซึ่งความหลาย
ที่พิสุทธิ์สุดเสถียร....ไม่เปลี่ยนปลาย
บัวกระจายบางใบ....ไม่เปลี่ยนเป็น
.
สตรีสมนิยมสุด.....บริสุทธิ์ให้
บัวบังใบสวยสุด....บริสุทธิ์เห็น
ภมรคล้ายชายสม.....ชมชื่นเพ็ญ
งามยามเย็นเริงรื่น....ชมชื่นพา๚ะ๛
.
☆ ☆ ☆

บ้านร้อนตะวัน

แค่หมาเยี่ยวอย่าเฉียวฉุน

แค่หมาเยี่ยวอย่าเฉียวฉุน

.

แสนดีใจใครจ๋านินทาเรา

เหมือนช่วยเขาคลายกลุ้มเข้ารุมหนุน

..และอภัยให้เขาเพื่อเอาบุญ

จะเฉียวฉุนไฉนเล่าปากเขาเอง

.

สุนทรภู่ครูกลอนท่านย้อนย้ำ

ว่าถ้อยคำของใครอย่าได้เก่ง

ถ้าพูดดีดีนั้นร่วมบรรเลง

เศร้าวังเวงวุ่นใจพูดไม่คิด..

.

“ถึงบางพูดพูดดีเป็นศรีศักดิ์ 

มีคนรักรสถ้อยอร่อยจิต

แม้นพูดชั่วตัวตายทำลายมิตร 

จะชอบผิดในมนุษย์เพราะพูดจา”

(สุนทรภู่ จากนิราศภูเขาทอง)

.

จึงไม่โกรธโทษเขาเพราะเราละ

วิสาสะเสียเปล่าปล่อยเขาสา

เป็นสันดานหว่านถมอารมณ์พา

เกินเยียวยาหย่อนสายให้คลายมือ

.

“กินข้าวโตโสความเพิ่น” จงเมินเสีย

แสนละเหี่ยเหี่ยวหายอย่าหมายถือ

“กินบนเรือนขี้บนหลังคา” ก็ลาลือ

อย่าไปยื้อยุ่งด้วยให้ป่วยการ

.

รู้เป็นขี้หนีหันอย่ารันขี้

ไม่พาทีถ้อยคำไม่พร่ำขาน

เป็นภูผาท้าลมไม่ตรมมาน

ไม่สะท้านทางเทียวหมาเยี่ยวยืน๚ะ๛

.

☆ ☆ ☆

บ้านร้อนตะวัน

วรรคทองของบรมครู

วรรคทองของบรมครู

.

“ในเพลงปี่ว่าสามพี่พราหมณ์เอ๋ย 

ยังไม่เคยชมชิดพิสมัย 

ถึงร้อยรสบุปผาสุมาลัย 

จะชื่นใจเหมือนสตรีไม่มีเลย 

.

พระจันทร์จรสว่างกลางโพยม 

ไม่เทียบโฉมนางงามเจ้าพราหมณ์เอ๋ย 

แม้นได้แก้วแล้วจะค่อยประคองเคย 

ถนอมเชยชมโฉมประโลมลาน”

จากเรื่องพระอภัยมณี(สุนทรภู่)

.

ปี่ที่เป่าเร้าใจกระไรนัก

เป่าสื่อรักถักเสียงสำเนียงหวาน

เสริมมนตราพาเคลิ้มเติมดวงมาน

เกินใครต้านขานไขยามได้ยิน

.

เพียงสำนวนภาษายังพาซึ้ง

หากอีกหนึ่งขลุ่ยแผ่วแว่วถวิล

มารวมกันวันใดใจรวยริน

ละลายสิ้นลิ้นสวาทเป็นทาสมนต์

.

สื่อได้ซึ้งถึงรสบทสะท้อน

อารมณ์กลอนวอนว่าอย่าสับสน

ถ้อยลำนำคำพามาดาลดล

ได้อิ่มล้นคนสดับต้องจับจำ

.

สุดยอดครูผู้ถึง..หนึ่งในโลก

ชื่นชมโชคชาวไทยได้ลือร่ำ

มีกวีดีเด่นเช่นผู้นำ

แสนเลิศล้ำฉ่ำฉมคมสุนทร

.

จรรโลงไว้ไทยเราเฝ้าสงวน

ชมชี้ชวนควรค่าภาษาสอน

สื่อสู่สมชมชอบกรอบบทกลอน

ที่สะท้อนศักดิ์ศรี..กวีไทย

.

บ้านร้อนตะวัน

ส่งความคิดถึง

ส่งความคิดถึง
.
ส่ง..รู้สึก จากใจใช่เสกสรร
ความ..หมายนั้น ทั้งมวลล้วนสุขี
คิด...ทุกครั้ง ภาพเก่าเราพาที
ถึง..คนดี ด้วยรอหมายคลอเคียง
.
ส่ง..สัมพันธ์ มั่นถึงพึงบรรจบ
ความ..จริงพบ สบตาพาส่งเสียง
คิด..คำหวาน ขานคำต่อสำเนียง
ถึง..เรียบเรียง กรองกานท์หวานวลี
.
ส่ง..ฝากลม พลิ้วผ่านวานกระซิบ
ความ..ถี่ยิบ ห่วงหวงดวงฉวี
คิด..รำพึง หนึ่งใดใส่วจี
ถึง..นารี แน่นอน..ก่อนลมลา
.
ส่ง...ไปแล้ว รักมาก จากใจฉัน
ความ..ผูกพัน ฝันเพิ่มเติมเสาะหา
คิด...พะวง คงครวญป่วนอุรา
ถึง..กานดา..ว่า “รัก” เกินหักใจ..
.

บ้านร้อนตะวัน

กลอนแปด ร่ำเรียนรู้

กลอนแปด

ร่ำเรียนรู้

.

เริ่มเรียนร่ำ รวบร่วม รวมใจสิงห์

สวมสอดสิ่ง สับสน ทนขีดเขียน

จากจ่อจด จึงจำ นำลอกเลียน

เปิดปากเปลี่ยน ปล่อยไป ในวงศ์วรรณ

.

นับเนืองนอง หน่วยหนึ่ง ถึงพันแล้ว

ก่อเกิดแก้ว กลอนกานท์ สานสวรรค์

อยู่หยิกหยอก ยอกย้อน อ้อนจำนรรจ์

อิ่มเอิบอัน อุ้มอม สมอุรา

.

ตื่นเต้นตอน ต่อติด คิดต่อคำ

ใจจดจำ จ่อจ้อง ปองขนิษฐา

เอ่ยออดอ้อน เอออวย ด้วยมารยา

ล้อเล่นล่า ลอยลำ คำหยอกเอิน

.

ก่อนเก็บกำ ก่อกวน ล้วนชื่นมื่น

ดีดาษดื่น เด็ดดอม พร้อมขวยเขิน

รองรับร่าย ร่วมรู้ ดูเพลิดเพลิน

กลก่อเกิน การกล่าว พริ้งพราวคำ

.

คงครึกครื้น ครืนครั่น สนั่นฟ้า

พักพิงพา เพิ่มผล กมลฉ่ำ

ตามต่อติด เติมต้อย ร้อยจดจำ

ช่วงชอกช้ำ ชื่นช่วย ด้วยไมตรี

.

หนึ่งในนาม น้อมนำ คำสั่งสอน

เวียนเว้าวอน วาดหวัง ปลั่งแสงสี

ร่ำเรียนรู้ เริ่มรับ ปรับฤดี

นับเนื่องนี้ น้อมนบ พบพระคุณ

.

กลอนกลบท เบญจวรรณห้าสี

บ้านร้อนตะวัน

กลอนเจ็ด รักเอย..เผยที

กลอนเจ็ด

รักเอย..เผยที

.

รักเอย เผยคำแสนฉ่ำชื่น

หยิบยื่น รื่นล้อมพร้อมสุขสม

วาจา พาทีที่ชื่นชม

นิยม คมคำเลิศล้ำคุณ

.

ที่ไหน ใครยินผินหน้าหัน

ยิ้มนั้น ปันให้ไม่เฉียวฉุน

สองคำ นำผลล้นการุณย์

ไออุ่น โอบอวลล้วนไมตรี

.

ไม่ยาก ปากเอ่ยหากเผยออก

เพียงบอก กลอกกลับก็ลับหนี

จากใจ ใครเห็นเย็นฤดี

มากมี ที่ชอบต่างตอบแทน

.

บอกรัก กันเถิดเปิดใจถึง

จากหนึ่ง ตรึงต่อก่อเป็นแสน

วลี นี้หวานสะท้านแดน

ถึงแถน แหนแห่มีแต่ชม

.

“รักเอย” เผยเอื้อนเหมือนสุขยิ่ง

ทุกสิ่ง เคยร้าวบางคราวขม

ก็กลับ ซับซึ้งตรึงอารมณ์

ระทม ระทวยก็ช่วยคืน

.

มาเถิด รักกันให้ลั่นฟ้า

โปรยมา หาเพื่อนอย่าเคลื่อนขืน

จริงใจ ใส่เสริมเติมหยัดยืน

เริงรื่น ชื่นไฉน..ได้รักคุณ๚ะ๛

.

☆ ☆ 

บ้านร้อนตะวัน

กลอนหก ยกดู

กลอนหกยกดู

.

กลอนหก ตกคู่ อยู่สอง

คำคล้อง ปองหมาย คล้ายเพื่อน

ใช่เป็น สามสาม ตามเยือน

ไหลเลื่อน เคลื่อนตาม ยามชม

.

หกนับ จับคู่ ดูสวย

เอออวย ด้วยกัน นั้นสม

กระชับ รับได้ ไม่ตรม

อารมณ์ สมส่วน ชวนฟัง

.

คือบท ฉันเรียน เขียนขับ

ตอบรับ ปรับจิต คิดหวัง

ใช่ใคร ไม่เห็น เป็นพลั้ง

ไม่รั้ง ยึดเกี่ยว เหนี่ยวใคร

.

หากเห็น  เป็นอื่น ชื่นชม

สุขสม ปมวาง อย่างใส

ก็เป็น เห็นต่าง อย่างไร

ตามใจ ไม่ติด คิดครวญ

.

บ้านร้อนตะวัน

กลอนห้า เข้ามาดู

กลอนห้าเข้ามาดู

.

มากคำ มาพร่ำขาน

มากท่าน ก็มากถ้อย

มากมวล ป่วนเป็นรอย

มากน้อย ไม่พอดี

.

ความคิด ต้องจิตตั้ง

ความหวัง ดั่งแสงสี

ความนัย ใครบ้างมี

ความนี้ ไม่จีรัง

.

วันวัน เพียงฝันเพ้อ

มองเหม่อ เสมอหวัง

หามวล ใดควรฟัง

มานั่ง ลำพังตน

.

เหงาเหงา รุมเร้าจิต

ร้อยฤทธิ์ จากพิษหม่น

ความอยาก มีมากปน

กังวล ผลใจลอย

.

หลายเหลือ เมื่อฝันใฝ่

อยากได้ มาใช้สอย

หลายทาง ต่างรอคอย

ไม่น้อย คอยชะตา

.

กิเลส เป็นเหตุให้

ฝักใฝ่ ไปเสาะหา

ร้าวราน บานอุรา

ไขว่คว้า ความมากมี

.

สังคม นิยมทรัพย์

ซึมซับ กับวิถี

รวยล้น เป็นคนดี

ภูตผี พวกยากจน๚ะ๛

☆

.

บ้านร้อนตะวัน

กลอนสี่ สุภาพ(นะ)

กลอนสี่สุภาพ(นะ)

ลงกลอนนอนเสบย(อิ อิ)

.

เชิญชวนชมชี้

กลอนสี่กลอนห้า

หกเจ็ดตามมา

 แปดเก้าเฝ้าตาม

.

เล่นแล้วอย่าเพลิน

จนเกินตีสาม

ทิ้งถ้วยทิ้งชาม

 คนงามอย่าเบลอ

.

ยามเมื่อก่อนนอน

พักผ่อนอย่าเผลอ

มองบ้านผ่านเจอ

บอกเธอเรื่องกลอน

.

เปิดถ่างอ้างที่

มากมีสังหรณ์

บางใครไหนจร

อาจย้อนมาชวน

.

เพราะพี่อยู่ไกล

ห่วงใยสงวน

ใครไหนมากวน

กลัวป่วนอารมณ์

น้องเชื่อคำพี่

ฤดีไม่ขม

คืนค่ำฉ่ำชม

 นิยมลงกลอน๚ะ๛

.

☆ ☆ ☆

♥

บ้านร้อนตะวัน

กลอนสี่ รี่เข้ามา

กลอนสี่รี่เข้ามา

.

เป็นห่วงเป็นใย

หัวใจห่วงหา

รำพึงตรึงตรา

อุราระบม

.

คนใกล้ไกลห่าง

เหมือนสร้างทางขม

เนิ่นนานซานซม

ระทมคอยมา

.

อาลัยในอก

ระทกผวา

รินร่ำน้ำตา

ระอาอาลัย

.

เหมือนแล้งคอยฝน

เหมือนหม่นคอยใส

เหมือนแก้วคอยใคร

เหมือนใจขาดรอน

.

นานแล้วที่หวัง

คงยังกอดหมอน

รักเอยขาดตอน

สะท้อนสะเทือน

.

หวังใจได้สุข

ความทุกข์อย่าเฉือน

เร่งวันเร่งเดือน

ให้เคลื่อนรักมา๚ะ๛

.

บ้านร้อนตะวัน

กลอนสาม ตามสบาย

กลอนสามตามสบาย

.

ร่ายกลอนสาม   

 ตามสงวน

ผูกสำนวน      

ชวนหันมอง

ตามดมดอก     

บอกสนอง

กลิ่นลำยอง

คล้องอารมณ์

สุขใดเล่า

เท่าสุขสม

สุดภิรมย์

ชมชื่นเชย

มีหนึ่งนาง

อย่างเปิดเผย

บอกรักเอย

เปรยคู่ครอง

บัดนี้ไกล

ใจหม่นหมอง

หมดรักปอง

จองเพียงเงา

มาลีหล่น

ปนความเศร้า

กลีบบางเบา

เคล้าแนบดิน๚ะ๛

.

บ้านร้อนตะวัน

งามตางามใจ

งามตางามใจ

.

งามยามพิศจิตนิ่งมากสิ่งเสริม

ธรรมชาติช่วยเติมเมื่อเริ่มเห็น

สุขอารมณ์ขมคำไม่จำเป็น

ทุกประเด็นดีร้ายมีปลายทาง

.

บริสุทธิ์หยุดยิ้มเอิบอิ่มหน้า

กิริยายามยลไม่หม่นหมาง

วัยแรกรุ่นอุ่นเอื้อไม่เจือจาง

แจ่มกระจ่างจากจิตชวนพิศเพลิน

.

ไร้มารยามาเปื้อนให้เลือนแสง

ไร้ปรุงแต่งต่อเติมให้เหิมเหิน

ไร้กิเลสเลศนำมาก้ำเกิน

ไร้ใดเชิญชวนชี้..แต่มีมนต์

.

มองด้วยใจให้สุขงามทุกซอก

เนื้อในบอกบางเบาไร้เงาหม่น

งามอารมณ์สมจินต์ถวิลชน

มองภาพล้นเลยทุกข์..ยามสุขใจ๚ะ๛

.

☆ ☆ ☆

♥

บ้านร้อนตะวัน

เสียงลือเสียงเอ่ยอ้าง

เสียงลือเสียงเอ่ยอ้าง

.

ร้อยเล่มเกวียนเพียรนับขยับเพิ่ม

ป่านนี้เติมเต็มพันนับวันถึง

คือมารยาสาไถยพิไรดึง

พวกเธอหนึ่งแน่นอนปลิ้นปล้อนวจี

.

ผู้รู้กล่าวสาวใดส่งให้มะเหงก

รหัสเลขเลยอ่านดวงมานฉวี

บอกตามไปให้ทันเป็นวันดี

เพราะนิ้วงี้..งอหาเข้าหน้าตน

.

จึงรู้ว่าถ้าสาวเพียงกล่าวถ้อย

เต็มทั้งร้อยเรื่องลวงตลอดช่วงถนน

เกวียนมารยามาเรียงฟังเสียงอึงอล

เพราะหน้ามนมากเล่ห์..ยามเสวนา.

.

บ้านร้อนตะวัน