อนิจจังอนิจจา

อนิจจังอนิจจา
.
รู้บ้านร้อนตอนตะวันได้ปันแสง
รู้แดดแรงเร่งรุกละหุกละเหิน
รู้ยามค่ำฉ่ำลมพลิ้วพรมเพลิน
รู้ร่วมเดินด้วยกันสัมพันธ์มี
.
ความเปลี่ยนแปรแผ่ผลให้คนรับ
ต้องเตรียมปรับเปลี่ยนปลุกให้สุขี
ความผกผันปั้นค่าทุกนาที
ต้องยินดีด้วยรู้ไม่วู่วาม
.
ดั่งสุขทุกข์คลุกเคล้าใช่เหมาข้าง
ดีเพียงอย่างยอมปล่อยให้ลอยข้าม
เสียอีกฝั่งคลั่งแค้นสุดแสนทราม
ไม่สมนามวัฎฎะที่คละรวม
.
จึงผกผันวันชื่นถึงขื่นขม
จึงมีตรมเติมต่อไว้รอสวม
จึงรักแล้วแผ่วคำบ้างกำกวม
จึงบ้างท่วมทางทำด้วยน้ำตา
.
อนิจจังตั้งไว้อยู่ในอก
ไม่ต้องยกย้ายออกทำหลอกค่า
พินิจนำพร่ำขานไม่ผ่านลา
อนิจจาจึงเตือนเป็นเพื่อนเรา
.
ร้อนตะวันนั้นใครจะไม่ร้อน
การผันผ่อนเผื่อผลทุกคนเฝ้า
รู้หลีกหลบพบทางที่บางเบา
สุขทุกข์เศร้าสอนเสริมเข้าเติมเต็ม๚ะ๛
☆   ☆   ☆