กลอนสักวา

สักวาฝนพรำทุกค่ำเช้า
ลมรินเร้าเริงร่ายฝ่าสายฝน
สลัวแสงแฝงเหงารุมเร้าคน
สู้อดทนทอดถอนอาวรณ์วาง
นอนทอดกายคล้ายแกล้งไร้แรงก้าว
เหมือนกายหนาวหน่วงขั้วมืดมัวข้าง
ละเหี่ยห้อมล้อมตัวสลัวราง
คิดถึงนางหนึ่งนี้..คนดีเอย..
☆   ☆
♥