ร้อยแสงแต่งสวย

ร้อยแสงแต่งสวย
.
มองลำพูดูเศร้าความเหงาจับ
คืนเดือนดับเดียวดายคนหน่ายหนี
เลยเลือนรางห่างไกลขาดไมตรี
อ้างว้างที่ทางเทียวดูเปลี่ยวไป
.
จึงค่ำคืนยืนคอยลมลอยหวน
จึงรัญจวนจิตสั่นอกหวั่นไหว
จึงคืนนี้มีเศร้าเงียบเหงาใจ
จึงเหลือใครคอยเฝ้าคอยเคล้าคลอ
.
จากลำพูอยู่เดียวคืนเปลี่ยวเหงา
ยังมีเจ้าจริงใจอาลัยหนอ
ค่ำมืดลงตรงนี้ฤดีรอ
เจ้ายังพอเพริศพร้อย หิ่งห้อยงาม
.
ซึ้งไมตรีที่ให้วิไลเลิศ
ช่างบรรเจิดจากใจแลไหวหวาม
แสงเพียงน้อยร้อยแล้วจนแวววาม
ใต้ฟ้าครามคราวค่ำแลลำพู
.
เปรียบน้ำใจในมิตรลิขิตเสริม
หากต่อเติมตามถ้อยเป็นสร้อยหรู
แต่ละคำล้ำเลิศชวนเชิดชู
เอื้อเอ็นดูด้วยดีไมตรีนำ
.
แสงหิ่งห้อยด้อยค่ายามฟ้าใส
แต่ยิ่งใหญ่ยามยื่นในคืนค่ำ
ธรรมชาติวาดวางทุกอย่างทำ
ให้คล้องคำคล้องเสียงร้อยเรียงราย๚ะ๛
☆   ☆   ☆
♥