วันผ่อนคลาย

วันผ่อนคลาย
.
อยากผ่อนคลายคล้ายวางทุกอย่างปล่อย
อยากเหมือนลอยลมบนไม่วนหวน
อยากเหมือนฝันวันคืนวันชื่นชวน
อยากรัญจวนใจเจ้ายามเล้าโลม
.
อยากยากยิ่งสิ่งอยากล้วนยากนัก
ดังตกปลักเปียกตมเข้าห่มโหม
หวังให้ผ่านด่านทุกข์ที่ซุกโทรม
อยากลอยโคมความขมให้ลมพา
.
แต่ไฉนใจเรายังเขลาขลาด
ไยไม่อาจเอื้อมนั้นดั่งฝันหา
แต่ไฉนใจจมขื่นขมอุรา
ไยไม่ลาลืมหลังคอยนั่งจำ
.
อยากผ่อนคลายสายใจปล่อยไหลล่อง
หลุดบ่วงคล้องคาตนให้บ่นพร่ำ
อยากเหลือเพียงเสียงเดียวน้อมเหนี่ยวนำ
นั้นคือคำคนรักอ้อนทักทาย
.
อีกเนิ่นนานปานใดดวงใจเอ๋ย
ได้เฉลยลำนำสมคำหมาย
อีกกี่คืนฝืนขมระทมกาย
กว่าผ่อนคลายเคียงข้าง..กี่ปางบรรพ์
.
หายกังวลล้นยากคนมากห่วง
มีมากบ่วงเบียดบดกันลดหลั่น
คงหายพร้อมน้อมนำสิ้นรำพัน
เมื่อร่างนั้นนอนในกองไฟฟอน๚ะ๛
☆☆☆

บ้านริมโขง