ฝนเอ๋ยฝนพรำ

ฝนเอ๋ยฝนพรำ
คืนมืดดำดึกดื่นต้องตื่นเสียง
ฟ้าลั่นร้องพ้องฝนที่หล่นเรียง
ขาดคนเคียงคอยสะท้านดังบ้านไกว
กอดผ้าห่มดมสอดดุจยอดรัก
เหงายิ่งนักเหนี่ยวนำทุกคำไข
ลมยิ่งแกล้งแฝงฝนอึงอนใจ
อยากกอดใครคลายคลั่งสักครั้งเอย๚ะ๛

บ้านริมโขง