แม่

แม่
.
ฟังสำเนียง เสียงใส ที่ใครเรียก
ได้สำเหนียก นุ่มละมุน คุ้นคุ้นหู
ฟังพริ้งเพราะ เสนาะนัก จักเชิดชู
เป็นคำครู คำว่า..แม่ ไม่แปรไป
.
มากซาบซึ้ง ตรึงล้น จากคนหนึ่ง
ที่ลึกซึ้ง สวยงาม ยามขานไข
คำเรียกแรก จากลูก ผูกดวงใจ
เรียก ”แม่” ไซร้ ปลาบปลื้ม ลืมไม่ลง
.
คนเป็นแม่ เหมือนเป็น เช่นทุกอย่าง
ไม่ละวาง หน้าที่ มีประสงค์
หวังให้ลูก เกิดมา พาดำรง
ต้องมั่นคง ตรงเสริม เติมทางดี
.
ทั้งห่วงหวง ดวงใจ ใครจะเท่า
ด้วยรักเจ้า เฝ้าปลุก ให้สุขศรี
เป็นเบ้าหลอม ให้งาม ยามพาที
อื่นใดมี “รักแท้” เท่าแม่เรา
.
กราบขอพร วอนฟ้า เทพารักษ์
โปรดประจักษ์ คำวอน อ้อนพงศ์เผ่า
คุ้มครองแม่ ยืนยง คงนานเนา
แผ่ร่มเงา ด้วยชื่น ให้ยืนนาน
.
จะส่งเสริม เติมมั่น กตัญญูต่อ
ไม่ทดท้อ ก่อสุข ทุกสถาน
ทำเพื่อ “แม่” ลูกนพ จบกราบกราน
มิ่งดวงมาน คือแม่ แท้เทพไท.
.

บ้านริมโขง