ความกังวลของคนเหงา

ความกังวลของคนเหงา
.
มีกังวลหม่นไหม้ ......ในทรวง ยิ่งเอย
มีตื่นคืนเลยลวง……..ห่วงห้อม
มีใครไม่คอยควง..........นางแม่
มีใฝ่ไกลลอยห้วง......ห่างห้องหมองตรม
.
เหงาจมใจจึ่งเฝ้า..........เผาตน
เหงาห่มขมคอยคน.......หนึ่งนั้น
เหงาเกินกว่าใดปน......เกินแบ่ง นางเอย
เหงาเมื่อมองสองกั้น.........ฝั่งฟ้าผาภู
.
จะมีใครไหนบ้างเป็นอย่างเรา
เม่อมองเลาแหล่งหล้าเกินกล้ากู่
จะมีไหมใครกันคอยขันคู
เหมือนขังอยู่เย็นเยือกกลางเปลือกกรง
.
เหงาเศร้าซมห่มอกนรกห้อม
ไฟรุมล้อมแรงใดเกินไสส่ง
มืดมัวใจใครเหมือนใจเจื่อนจง
สิ่งประสงค์สื่อสารก็พาลจาง
.
ให้อาวรณ์สะท้อนฝันในวันเก่า
วันสองเราเรียนรักฟูมฟักข้าง
แสนอาลัยวัยเหมือนมองเลือนราง
คืนคล้อยค้างคงคล้ำระกำกล
.
วารผ่านไปใจคอยยังหงอยเศร้า
ความรักเราริบหรี่ที่แห่งหน
มีคืนไหนใจยั้งไม่กังวล
หวังหนึ่งคนเคียงข้าง..ยังห่างไกล๚ะ๛
☆☆☆

บ้านริมโขง