ไม่หยุดก่อนสุดทาง

ไม่หยุดก่อนสุดทาง
.
เมื่อวางเท้าเข้าแนวเป็นแถวท่อง
เมื่อจำต้องตรึงท่าชลาไหล
เมื่อชีวิตติดตนเวียนวนไป
ต้องตามให้เห็นหมายที่ปลายทาง
.
เหมือนเราเริ่มเติมที่เข็มชีวิต
ทุกก้าวติดตามต่อเริ่มก่อสร้าง
จากเด็กน้อยค่อยเปลี่ยนหมุนเวียนวาง
จนทุกอย่างหยุดยินเมื่อสิ้นลม
.
ก้าวที่วางทางยาวกี่ก้าวย่ำ
กี่เวรกรรมก่อจินต์จนสิ้นสม
กี่ปัญหามาแทงกี่แรงคม
กี่ร้อยล้มลื่นพลาดไม่อาจท้อ
.
ต้องคว้าไขว่ใดห่างต้องสร้างเสริม
ต้องต่อเติมต้นเต้าไม่เฝ้าฝ่อ
ต้องมุ่งมั่นปันเสียงให้เพียงพอ
ชีวิตหนอเหนี่ยวน้าวถึงราวฟ้า
.
มุ่งมั่นมีมากมวลเป็นส่วนสม
ทุกสังคมคนใครล้วนใฝ่หา
ต้องยื้อยุดสุดแขนใช่แขวนคา
ต้องก้าวขาข้ามเขินถึงเกินกรรม
.
เมื่อชีวิตติดดินไม่สิ้นดับ
ต้องคว้าจับจนสุดไม่หยุดย่ำ
ถ่อให้ถึงหนึ่งปลายมีสายนำ
จะชอกช้ำ ชื่น ซึ้ง ต้องถึงปลาย๚ะ๛

บ้านริมโขง

.