~~@ สังคม "คน" @~~

สังคม “คน”

ในสังคม "คนเป็น" เห็นเสมอ
ล้วนเสนอแนวเปลี่ยนเวียนหลากหลาม
ทุกชีวิตเลื่อนไหลไปทุกยาม
เกินจะห้ามให้หยุดก่อนสุดทาง

ล้วนเป็นจริงสิ่งใดให้ก่อเกิด
ไม่นานเถิดตายดับลับเลยห่าง
มีเกิดแก่ เจ็บตายที่วายวาง
คือทุกอย่างอนิจจังดังได้ยิน

จึงต้องรู้ต้องตื่นไม่ฝืนรั้ง
ใดจะยั้งยืนยงคงถวิล
ล้วนเลื่อนไหลในธารผ่านโบยบิน
วางชีวินตามสมัยใจสบาย

ใดเปลี่ยนไปย่อมมีที่เปลี่ยนแปลง
ใดแสวงย่อมดีมีความหมาย
ใดแข่งขันนั้นมีที่งมงาย
ใดแพ้พ่ายย่อมหวังครั้งหน้ามี

ในสังคมมากล้นส่วนปนเปื้อน
ดุจเสมือนผ้าขาวคราวสาดสี
เกินจะคัดตัดออกบอกไม่ดี
เป็นผ้าแหว่งแหล่งชี้ที่เป็นรู

“ดอกไม้พาลบานแบ่งในสังคม”
ช่างไม่สมไม่สวยด้วยเลิศหรู
จะหาใดไหนล้วนชวนเชิดชู
ทุกเหล่าหมู่คือ “คน” บนสมนาม

"บ้านริมโขง"