รักยิ่ง “แม่” หญิงไทย

รักยิ่ง “แม่” หญิงไทย
.
จะกี่คำนำถ้อยมาร้อยพร่ำ
จะชื่นฉ่ำเฉก “แม่” เมื่อแลหา
จะซึ้งซ่านนานโดยไม่โรยรา
จะล้ำค่าควรลูกผู้ผูกจินต์
.
คำเรียก “แม่” แลเด่นคนเช่นลูก
ผู้ปั้นปลูกเปี่ยมปองทุกท้องถิ่น
เรียกจากใจใช่กายเพียงร่ายริน
ตราบฟ้าดินด้วย “แม่” ไม่แปรเปรย
.
มีคำใหม่ไหนมีเป็นศรีสวัสดิ์
เท่าบัญญัติยึดนานที่ขานเอ่ย
คือทุกอย่างสร้างเสริมที่เติมเกย
ล้วน “แม่” เคยคอยสานทุกด่านเดิน
.
คำ “รักแม่” แต่สั้นสำคัญนัก
ไม่เคยผลักเพื่อจัดให้ขัดเขิน
คำ “รักแม่” แน่นอนเป็นก้อนเกิน
จะผิวเผินเพียงเพ้อละเมอนำ
.
“คิดถึง” แม่แม้จาก แม้พรากแล้ว
เสียงยังแจ้วแววขานยังหวานฉ่ำ
เสียงห่วงหาอาทรยังย้อนจำ
ถ้อยเนิบย้ำยังซ่านยามคร้านฟัง
.
คือหญิงแท้ “แม่” เราต้องเฝ้าฝัน
รำลึกมั่นมากมนต์เกินล้นหลั่ง
ผู้เกิดเกล้าเรากล้าให้ฟ้าฟัง
ว่าลูกยัง “รัก” ยิ่ง แม่หญิงไทย๚ะ๛
☆☆☆
♥