ร้างเสน่หา ดาริกาครวญ

ร้างเสน่หา ดาริกาครวญ
.
ส่งบทกลอนย้อนย้ำวันฉ่ำชื่น
บางค่ำคืนคลอเคียงเรียงสงวน
ท่ามสำเนียงเสียงสั่นแสนรัญจวน
กลางใจนวลป่วนปั่นดังครั่นครืน
.
เหมือนยามสุข สุขนั้นแสนสั้นนัก
เหมือนยามรัก รักนั้นพลันเป็นอื่น
เหมือนยามเคียง เคียงข้างอย่างกล้ำกลืน
เหมือนยามชื่น ชื่นชมดั่งลมลวง
.
ไม่อาจครองสองใจไว้เคียงคู่
ไม่อาจอยู่สู่ฝันดั้นแดนสรวง
ไม่อาจยื้อมือรั้งด้วยหวังควง
ไม่อาจหวงห่วงหาต้องลาเลย
.
อนิจจาคราครั้งได้ยังสุข
ได้ปลอบปลุกเพียงตอนนอนเขนย
ไม่จีรังดั่งฝันสรรคำเปรย
ล้วนลงเอยด้วยจากฝากอาวรณ์
.
ดาริกา..ครวญคร่ำร่ำเทวษ
สุดอาเพศชะตานวลล้วนหลอกหลอน
มีรักเรียงเพียงหลงส่งอาทร
เกินเว้าวอนอ้อนหาเมตตาใคร
.
คงเหลือเพียงเสียงร่ำคำคิดถึง
และบางภาพอาบตรึงซึ้งไฉน
อีกบาดแผลแลรอนสะท้อนใจ
ความหวั่นไหวไล่ล่า..น้ำตาคลอ..
.