อ่านชีวิต

อ่านชีวิต
.
ถามบ้างไหมใครทุกข์หรือสุขสันต์
หรือเพียงวันนั้นเหมาเอาเองว่า
คนนั้นสุขทุกอย่างกระจ่างตา
คนนี้หนาพาทุกข์มาซุกตน
.
สายตาเราเล่าเรื่องเป็นเฟืองขบ
จิตสมทบครบเครื่องประเทืองผล
อารมณ์นำคำตอบมอบบัดดล
บอกเป็นคนบนแนววางแถวเรียง
.
เห็นงานดีมีเงินเขาเดินห้าง
ตัวแตกต่างห่างคนบนเฉลียง
เห็นกินดีที่อยากมากพอเพียง
ก็ลำเอียงเยี่ยงเห็นเป็นสุขดี
.
อีกอื่นบ้างต่างไปเมื่อได้เห็น
ว่าลำเค็ญเป็นทุกข์ไม่สุขี
ด้วยสินทรัพย์นับค่าหาไม่มี
คือตัวที่ชี้สุขหรือทุกข์นำ
.
ไม่อาจรู้ผู้ใดคนไหนแน่
ล้วนถึงแท้แต่สุขทุกข์ถลำ
ไม่มองอื่นขื่นขมระทมคำ
ว่าต้อยต่ำกล้ำกลืนฝืนกมล
.
มักตรงข้ามยามเห็นเป็นสีสัน
หลอกตากันผันไปให้สับสน
ล้วนหน้ากากฉากบังระวังตน
อย่าอ่านคนบนเวที..ที่แสดง
.

๔ พฤศจิกายน ๒๕๕๘