งามกลีบตรงชดช้อยเรียงร้อยอ้าง
งามบานหมู่ดูสวยรวยสะอาง
งามกระจ่างกลางใจยามได้มอง
มาลีสวยตามพันธ์อันสรรสร้าง
เธอสวยอย่างพงศ์พันธ์นั้นสนอง
มาลีงามตามจิตยามคิดครอง
เธองามต้องมารยาทปราศมารยา
ชื่นชมนวลชวนหมายสายสวาท
งามพิลาศเลอลักษณ์ยิ่งนักหนา
งามดอกปีบรีบชมสมสายตา
อีกไม่ช้าโรยหล่นเกลื่อนกล่นดิน
บ่งบอกถึงหนึ่งจิต..อนิจจัง
หาจีรังตั้งชมสมถวิล
งามผ่องพักตร์ลักขณาน่ายลยิน
ไม่นานสิ้นบินลับกับกลกาล
กลีบดอกปีบโรยร่วงเกินหน่วงรั้ง
ชีพที่ยังเกินยุดให้หยุดผ่าน
อาลัยไปก็ฝืน คำ..ยืนนาน
ดอกปีบบานหวานแล้ว..ก็แผ่วลา
ถึงคราวงาม งามสมให้ชมชื่น
ถึงคราวตื่น ตื่นสุดผุดผ่องหน้า
ถึงคราวจาก จากสิ้นถิ่นลวงตา
ถึงคราวฟ้า ฟ้าส่ง..ต้องปลงเป็น
ชาญจิต
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น