ระคนละคร
.
เพราะไม่อาจเลือกเกิดกำเนิดได้
จึงต้องใช้เส้นทางเขาสร้างสรรค์
เพราะไม่อาจเป็นได้หมายผูกพัน
จึงต้องแล้วแต่สวรรค์จะบันดาล
.
เดินตามทางชีวิตลิขิตให้
ถึงสุขทุกข์อย่างไรใครสงสาร
ต้องก้าวตามบาทบทกำหนดการ
ฝ่าทุกด่านด้วยตนคนแสดง
.
แม้ละครตอนเล่นเน้นเนื้อเรื่อง
ใช่จะเปลื้องบทวางกลางสีแสง
ใช่จะเปลี่ยนตามใจไร้จัดแจง
บทบาทแบ่งแต่งแล้ว..แนวละคร
.
ต้องเล่นบทของตน..นั้นจนจบ
สองมือปรบ ชมชื่นยื่นสลอน
คนแซ่ซ้อง ด้วยสุขทุกบทตอน
ต่างอวยพรต้อนรับ..กับดารา
.
จึงเกิดแก่แลรายจนตายตก
มากแม่ยกเยินยอรอห่วงหา
ล้วนแต่เล่นเช่นละครย้อนคิดมา
ทุกท่วงท่าทางเทียวต่างเคี่ยวกรำ
.
ระคนละครสอนตนใช่คนอื่น
ทุกวันคืนคอยหลงตรงถลำ
จริงหรือเล่นเช่นใดใครเลือกทำ
ล้วนระคนปนระกำ..ให้กล้ำกลืน๚ะ๛
.
☆ ☆ ☆
♥
บ้านร้อนตะวัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น