ไร้ค่าเวลาคอย
(กาพย์ยานี ๑๑)
✼
✼ กี่คำที่พร่ำขาน...กี่สิบล้านจารอักษร
กี่ปีที่พร่ำวอน...กี่อาทรที่ป้อนปรน
.
✼ เราสู้ยืนอยู่มั่น...ไม่เหหันในวันหม่น
ปัญหาเดินหน้าชน...ค้นหาทางวางก้าวไป
.
✼ เขาเจ็บเราเจ็บลึก....บาดรู้สึกเสียบลึกไฉน
เชื่อมถึงเป็นหนึ่งใจ...ไม่เคยหลบเราคบกัน
.
✼ เสียใจเสียดายนัก...วันแห่งรักมาหักหัน
เพียงคำแสร้งจำนรรจ์...บั่นอารมณ์ฝาดขมทรวง
.
✼ มากผู้คนรู้ดี...มากวิธีไมตรีหลวง
สร้างถ้อยร้อยบำบวง...ลวงคนเขลาเบาปัญญา
.
✼ ล้านคำไม่ฉ่ำเท่า...หนึ่งคำเขาที่เล่าหา
ล้านครั้งหลั่งน้ำตา...ค่าไม่เท่าเขาสอพลอ
.
✼ เจ็บล้นคนอย่างเรา...สุดแสนเศร้าเขาเป็นต่อ
ลาแล้วแก้วลออ...พอกันที โชคดีคุณ๚ะ๛
✼✼✼
.
บ้านร้อนตะวัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น