โยนถูก

โยนถูก
.
วิปริตแลผิดเพี้ยน.....ป่าโล่งเลี่ยนเตียนไฉน
โยนเขาเราหรือใคร......ไม่เกิดผลเพราะคนยัง
.
ภูโล้นต่างโยนถ้อย.....ผิดเต็มร้อยคนคอยสั่ง
ริมถนนล้นไม้บัง......หลังจากนั้นมันโล่งเตียน
.
บังตาพาบังจิต.....บังสนิทไม่คิดเปลี่ยน
ปี้ป่นเฝ้าวนเวียน.....เหี้ยนทั้งเขาเผาทั้งภู
.
กลิ้งเกลือกกระเสือกกระสน.....เกิดกังวลคนตายหมู่
ภัยแล้งแห้งเกรียวกรู......สู่สังคมต้องซมซาน
.
ซื้อกล้าเอามาปลูก.....ต่างรับลูกผูกสมาน
เป็นป่ากว่าช้านาน.....ผลาญจนม้วยด้วยมือใคร
.
กรมป่าข้าราชรัฐ.....หาป้องปัดบำบัดให้
บางครั้งยังเป็นใจ.....ใสตาบอดตลอดกรม
.
โทษใครต้องโทษเอ็ง.......ต่างตะเบ็งเบ่งเสียงขรม
ออกข่าวกล่าวชื่นชม......บ่มนิสัยไม่ทำลาย
.
ไม่มีสิ่งใดเหลือ......กลับโอบเอื้อเมื่อมันสาย
ถ้วนทั่วเพราะกลัวตาย......หมายพลิกฟื้นคืนป่างาม
.
โยนถูกต้องโยนคน......ผู้สับสนบนสยาม
วัวหายค่อยไล่ตาม......ความวิบัตินัดรวมพล๚ะ๛
.