ไหนทางที่วางรวม

ไหนทางที่วางรวม
.
จะสมปองคล้องแขนสุดแสนยาก
กว่าเอ่ยปากเปิดฝันยิ่งหวั่นไหว
กว่าหลอมรวมสวมร่างกับบางใคร
ยากเพียงไหนหนอทางต้องถางทำ
.
ทางที่เดินเกินคดมองลดเลี้ยว
บางช่วงเปลี่ยวแปลกตาดั่งฟ้าต่ำ
บ้างแสงสวยด้วยสมอารมณ์นำ
บ้างมืดดำเดือนดับหนาวจับใจ
.
สิ่งรอบกายคล้ายล้วนเป็นมวลเหตุ
ก่อขอบเขตขวางกั้นจนหวั่นไหว
อีกช่วงกาลนานนับเกินปรับไป
หาสิ่งใดดังเผยล้วนเฉยชา
.
สิ่งที่หวังตั้งมั่นล้วนผันผก
ต่อตามตกติดตนสับสนค่า
จะหลอมวางห่างเหพังเพพา
จะโหยหาให้หวนก็ซวนเซ
.
หนี้ชีวิตบิดผันเหมือนหันห่าง
เหมือนสองต่างติดปลักเกิดหักเห
ยื้อชะตาคราครั้งเหมือนลังเล
หรือบุพเพเพียงนี้มาชี้นำ
.
ไฟลาลงคงยากถ้าหากหลอม
ไฟไม่พร้อมเพียงฝืนแสนกลืนกล้ำ
ไฟหมดเชื้อเหลือเถ้าใครเขาทำ
ไฟความจำจากฝัน..เท่านั้นแรง๚ะ๛
☆   ☆   ☆
♥ ♥ ♥