หน้าแรก

วันอาทิตย์ที่ 4 สิงหาคม พ.ศ. 2556

~~@ หมดกัน @~~


หมดอารมณ์บ่มฝันบั่นอาการ

หมดคำขานสารสื่อถือคำไข

หมดตามต่อรอเฝ้าเขาตามไป

หมดอาลัยนัยเห็นเป็นอาจินต์



น้ำใจมากฝากสื่อคือใจสู้

น้ำคำพรูดูเลิศเปิดคำสิ้น

น้ำในจิตมิตรแห้งแล้งในดิน

น้ำไหลรินกลิ่นเน่าเข้าไหลรวม



ล้วนฉาวโฉ่โห่แห่แลฉาวโฉด

สร้างข่าวโหดโทษแท้แก่ข่าวสวม

ปลุกมวลชนล้นเลิศเกิดมวลรวม

ก่อกำกวมบวมบิดคิดกำไร



ต้องเงินจ้างสร้างกลุ่มสุมเงินขอ

เกิดแรงก่อต่อต้านสานแรงไหว

เงินหายหดหมดคนล้นหายไป

หาที่ไหนใฝ่จิตมิตรที่มี



พวกนายทุนหนุนทางวางนายหน้า

หวังเขาฝ่าหาหลักผลักเขาหนี

ทุ่มเงินตราค้าความยามเงินดี

หวังต่อยตีสีอื่นหื่นต่อยตาม



ต้องล้มล้างสร้างค่าว่าล้มได้

ต้องเหยียดให้ใครดับลับเหยียดหยาม

หากต้องแพ้แลไหนไฟต้องลาม

พวกเลวทรามหามให้ไทยเลวลง
ชาญจิต
๔ สิงหาคม ๒๕๕๖

วันเสาร์ที่ 3 สิงหาคม พ.ศ. 2556

๐@ ~ รู้ว่า.. ~ @๐

รู้ว่า  ใจไหวหม่นทนลำบาก
รู้ว่า  ฝากหวังวางอย่างมั่นหมาย
รู้ว่า  ยังหวังปองครองเคียงกาย
รู้ว่า  ใจสลายรักคลายคืน

รู้ว่า  ใจไม่เจียมคอยเสี้ยมสั่ง
รู้ว่า  หลั่งรักล้นเกินทนฝืน
รู้ว่า  รักหวังไว้ให้ยาวยืน
รู้ว่า  ต้องกล้ำกลืนไม่ชื่นคำ

รู้ว่า  เขาเศร้าทรวงดวงขื่นขม
รู้ว่า  ตรมเศร้านักรักถลำ
รู้ว่า  ภาพความหลังยังคงจำ
รู้ว่า  พร่ำเพ้อห่วงทุกช่วงวัน

รู้ว่า  ตนทนเศร้าเหงาไม่ต่าง
รู้ว่า  ห่างร้างไปใจโศกศัลย์
รู้ว่า  ตนต่ำนักรักรำพัน
รู้ว่า  ไม่เทียบชั้นสวรรค์ลวง

รู้ว่า  ได้แต่สร้างวางรอยแผล
รู้ว่า  แย่ยามยลไร้คนหวง
รู้ว่า  เพิ่มเติมเศร้าเผาแดดวง
รู้ว่า  ปวงปรารถนาฟ้าลงทัณฑ์

รู้ว่า  เราตัวสร้างวางรอยช้ำ
รู้ว่า  ต้องคืนคำนำสุขสันต์
รู้ว่า  ต้องคืนค่าความจาบัลย์
รู้ว่า  วัน..จากไกล..ทำให้ตรม.

"บ้านริมโขง"

๐๐๐ ~ สัมผัสเลือน ~ ๐๐๐


เหมือนละอองไอเย็นเห็นสลัว
เกาะกระจกมากมัวเป็นตัวหม่น
ปิดบังแสงสดใสสายตาคน
มองให้พ้นผ่านยากเป็นฉากบัง

มองทุกอย่างระหว่างนี้เหมือนลี้ลับ
หาสดับใดแท้แก่วาดหวัง
ยิ่งก้าวตามยิ่งห่างอย่างรุงรัง
เอื้อมคว้ายังพลั้งพลาดขาดประเมิน

สัมผัสได้หาใช่สัมผัสจริง
เหมือนทุกสิ่งสัมผัสเลือนเคลื่อนขาดเขิน
ที่ยึดเหนี่ยวไร้ค่าคราเผชิญ
เป็นเพียงเดินถลำต้องคลำทาง

ใจสัมผัสว่าใช่ก็ไม่แน่
ล้วนปรวนแปรแค่เห็นเป็นเพียงหาง
ไม่เห็นตัวหัวหายคล้ายแสงจาง
สลัวร่างสัมผัสไหนไร้ตัวตน

สัมผัสใดใสสุกทุกสถาน
แต่ร้าวรานสัมผัสใครให้มัวหม่น
ยิ่งสัมผัสหัวใจในสองคน
ยากยิ่งล้นบนหมายหลบสายตา

สัมผัสเลือนบทกลอนถูกสอนสั่ง
สัมผัสยังไม่ชัดจัดใหม่หนา
สัมผัสเลือนชีวิตผิดทุกครา
ใครอาสา..ชี้ด้วย ..ช่วยชี้นำ..

"บ้านริมโขง"