คืนวันผ่านกว่านานนับ

คืนวันผ่านกว่านานนับ

.

คืน ที่คอยคล้อยรุ่งปรับปรุงจิต

คืนที่คิดคอยความทุกยามหวัง

คืนที่เหม่อเพ้อหาตั้งตาฟัง

คืนที่ยังอยู่เยือนยิ่งเลื่อนลอย

.

วัน เดือนปีที่ผ่านดังม่านหมอก

วันเวียนบอกบ้างบิดความคิดปล่อย

วันผ่านผันบั่นผลถึงคนคอย

วันละห้อยโหยหาน้ำตานอง

.

ผ่าน นาทีนี้เหมือนโลกเลื่อนหลุด

ผ่านเดือนทรุดโทรมตนแสนหม่นหมอง

ผ่านถึงปีนี้คล้ายความตายจอง

ผ่านหวานปองเปี่ยมแปล้ต้องแท้ระทม

.

กว่า อีกนานปานใดที่ไกลเจ้า

กว่าใดเล่าลงเอยชื่นเชยสม

กว่าเมื่อไหร่ในถ้อยที่คอยชม

กว่ารื่นรมย์เรานั้นกี่พันปี

.

นาน นั้นนานหวานเกี่ยวไม่เลี้ยวลด

นานรักสดสู่สองหมายครองสุขี

นานรอคอยถ้อยฟั่นสัมพันธ์มี

นานเหลือดีเดินเดี่ยวแสนเปลี่ยวดาย

.

นับ นาทีปีเดือนที่เคลื่อนผ่าน

นับเป็นล้านลมฟ้าดาวลาหาย

นับฤดูสู่ฤดีแสนปีปลาย

นับจนตายตาตื่น ยังชื่นนวล๚ะ๛

☆✾☆

♥

พร่ำรำพึง

พร่ำรำพึง
……….
เก็บงานเก่าเอาวางเป็นบางช่วง
กาลเลยล่วงเลื่อนลาต้องหน้าหัน
บ้างนั่งนึกตรึกคำเฝ้ารำพัน
คู่ขากันก็ล้าหันหน้าเมิน
.
นั่งรำพึงหนึ่งเดียวอย่างเปลี่ยวเหงา
คนคลอเคล้าเคียงร่างเขาห่างเหิน
นั่งมองเดือนเลื่อนลอยเศร้าสร้อยเกิน
เหมือนดุ่มเดินเดียวดายหลงสายทาง
.
งานประพันธ์กลั่นคำต้องสำลัก
หลงลืมหลักริเริ่มมาเสริมสร้าง
ถ้อยคำหวานหว่านเฉือนดูเลือนราง
ไออุ่นอ้างโอบอ้อนก็คลอนคลาย
.
คืออารมณ์ขมเกิดมาเปิดปัด
เกินบำบัดบิดเบี้ยวกอดเกี่ยวสาย
ความกังวลบนจิตครวญคิดมิวาย
ร้อนใจกายเกินกลบมาลบรอย
.
จวบวันนี้ที่ฟื้นได้คืนกลับ
ด้วยรสรับแรงรักมากทักถ้อย
มีเชื้อไฟไอฝันสัมพันธ์กลอย
อารมณ์ค่อยคืบคลานมีหวานคำ
.
เขียนด้วยรักปักปันสัมพันธ์ก่อ
เขียนตามต่อติดไฟด้วยใจฉ่ำ
เขียนบอกข่าวคราวครั้งที่ยังจำ
เขียนเพรียกพร่ำเพ้อบ่น..ถึงคนดี๚ะ๛

☆✾☆

♥

ร้อนรุม(กลบทมธุรสวาที)

ร้อนรุม

.

เกินจะยั้งหวังผลที่ตนหมาย

ทุกอย่างกลายเกินคิดจนจิตเฝือ

ร้อนภายในไฟแฝงสำแดงเจือ

ภายนอกเหลือหลีกหลบต้องพบพาน

.

วาดสวรรค์สรรค์สร้างไว้อย่างเลิศ

หวังก่อเกิดเก็จแก้วมีแววหวาน

เฝ้าแต่รอต่อผลมั่นมนต์มาน

กลับร้าวรานรุมร้อนยอกย้อนฤดี

.

ไฟฝากแฝงแรงรับเกินดับมอด

จวนไหม้บอดบอกลาน้ำตาปรี่

ร้อนเกินล้างทางคลายหาหมายมี

ทุกข์ทวีเวทนาชะตาตน

.

ต้องพบพานขานรับเกินปรับแก้

ต้องพ่ายแพ้เพราะพลาดสวาทหม่น

ต้องพร้อมพังนั่งเศร้าเงียบเหงากมล

ต้องเพราะผลเพรียกหาเพียงคว้าเงา

.

จึงร้อนรุมคลุ้มคลั่งเกินตั้งติด

พอกไฟพิษพ่นแสงร้อนแรงเร่า

จึงดั่งตายวายวาตม์มาบาดเอา

สุดบรรเทาทางใดจากไฟฟอน

.

แหงนมองฟ้าลาแก้วในแววเศร้า

กล่าวลาเขาข้ามโลกโฉลกหลอน

ก้มมองดินกินกลืนสะอื้นวอน

กล่าวลาก่อนกลกามที่ลามลน๚ะ๛

☆✾☆

♥

น้อมส่งเสด็จสู่สวรรคาลัย

น้อมส่งเสด็จสู่สวรรคาลัย

.

“ธ สถิตในดวงใจ ไป นิ รั น ด ร”

สิ่งสะท้อนทางตรมอารมณ์หมอง

รับรู้ถึงหนึ่งวันคราหันมอง

น้ำตานองเนิ่นนานพร่าผลาญจินต์

.

“ธ สถิตในดวงใจ ไปนิรันดร”

ร่วมอาวรณ์วันไกลเหมือนใจสิ้น

สุดอาลัยไม่ปลงขาดองค์อินทร์

แทบด่าวดิ้นแดดับให้ลับลา

.

“ธ สถิตในดวงใจ ไปนิรันดร”

ภาพกาลก่อนเกี่ยวนำให้พร่ำหา

ภาพพระองค์ทรงงานเนิ่นนานมา

จริยวัตรแว่นฟ้าสง่าองค์

.

“ธ สถิตในดวงใจ ไปนิรันดร”

งานพ่อสอนสืบสมชื่นชมประสงค์

“พระราชดำริ” ตริตรองสนองลง

งาน “น้ำ” ส่งสมส่วนสู่ “สวน,นา”

.

“ธ สถิตในดวงใจ ไปนิรันดร”

ไม่คลายคลอนคงอยู่ด้วยรู้ค่า

จึ่งนอบนพอภิวันท์คำบัญชา

จะรักษาสืบทอดตลอดกาล

.

“ธ สถิตในดวงใจ ไปนิรันดร”

จำจากจรแจ้งใจถูกไฟผลาญ

เทิดทูนองค์ส่งสู่ประตูสราญ

สถิตสรวงแสนนานขอวานวอน๚ะ๛

☆

ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม

ด้วยสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณอันหาที่สุดมิได้

ข้าพระพุทธเจ้า “บ้านริมโขง” (นามแฝง)

ผู้ประพันธ์บทกลอน

.

รักห้อมล้อมเรียม

รักห้อมล้อมเรียม

.

ยินคำนำเอ่ยถ้อย........เรียมขาน

ไหวแว่วแววคำหวาน.....แห่ห้อม

คำใครไม่หวานปาน.......นางเอ่ย

เพียงแผ่วแนวหวานล้อม.....พี่ล้นเริงใจ

.

แสนไกลไยยิ่งแย้ม........ยินเสียง

เหมือนไม่ไกลสำเนียง......นิ่มน้อง

รัญจวนป่วนปานเคียง.......เรียงคู่ นางเอย

เอมอุ่นบุญคงคล้อง.....แต่งแต้มตามพรหม

.

แสนนมนานบ่งชี้........มีฝัน เราเอย

ยามเกริ่นเกินรำพัน............พี่นี้

ยืนยาวเท่าชีวัน.......ยังอยู่  นางเอย

หมายมุ่งปรุงชวนชี้......แต่น้องนางเดียว

.

จริง เจียวจึงจ่งแจ้ง........คำคอย

จริง ไม่เคยเลยถอย......ห่างเจ้า

จริง ใจใช่เลยลอย.......ลาห่าง

จริง จ่อรอเรียมเร้า......ส่งซึ้งตรึงทรวง๚ะ๛

☆ ☆

บ้านริมโขง

เมฆผ่านหวานครอง

เมฆผ่านหวานครอง
.
มีเมฆฝนหล่นแล้ว.......ลงดิน
แลชุ่มยามยลยิน.......แหล่งหล้า
สวยเสริมแต่งเติมจินต์.......ผินผ่อง
เหมือนอิ่มยามมองหน้า.......หนึ่งน้องนางนวล
.
ชวนชมสมส่งให้........หวานทรวง
ถึงเนิ่นนานปานลวง.........ไม่ท้อ
สานฝันมั่นเดือนดวง.........ยังเด่น
ไกลกี่ไมล์ใครพ้อ.........ห่อนให้ใครเคือง
.
เรืองเรืองแสงส่องฟ้า........คราอรุณ
วันใหม่แสงใสละมุน.......ส่องแล้ว
เพียงเราห่อใบบุญ........สานต่อ นางเอย
วันชื่นคืนงามแพร้ว.......แผ่พร้องครองเคียง
.
เสียงครืนครืนสั่งฟ้า .........ของฝน
เพียงไม่นานกาลกล..........ล่องแล้ว
ใดใดไม่เกินทน............เรามุ่ง หมายนา
สมสิ่งฝันวันแพร้ว.......ผ่องเพี้ยงเคียงหวาน๚ะ๛
☆ ☆ 

โคลงสี่สุภาพ ที่ลงเอก-โท ตามฉันทลักษณ์

บ้านริมโขง

อีกเมื่อไหร่

อีกเมื่อไหร่

.

เมฆลดแสงแรงกล้าที่ถาโถม

ฟากโพยมยามเพ่งไม่เปล่งปลั่ง

เมฆมีส่วนชวนซับล้อมรับพลัง

ให้โลกยังอยู่เย็นลำเค็ญคลาย

.

เมฆคลุมฟ้าพาคนบ้างหม่นหมอง

ฟ้าขอร้องลอยเลื่อนให้เดือนฉาย

เมฆยังดื้อสื่อเสียงเข้าเรียงราย

ปั่นป่วนหมายเหมือนแค้นอัดแน่นทรวง

.

ไม่อาจหวังดั่งใฝ่สมใจหวัง

ไม่อาจสั่งสร้างสมชื่นชมสรวง

ไม่อาจมีที่หมายล้วนปลายลวง

ไม่อาจพ่วงโภชย์ผลเพื่อตนเอง

.

เหมือนต้องคอยฝอยลมมาห่มเห่

เหมือนร้อยเล่ห์เรียงปมมาข่มเหง

เหมือนอับปางทางฝันที่บรรเลง

เหมือนไม่เกรงกรรมตามช่างหยามเกิน

.

อุปสรรคปักหลอนเข้าค่อนขอด

ชีวิตบอดบังบาทให้ขาดเขิน

บาปมาหนุนบุญเลี่ยงมองเมียงเมิน

ยามก้าวเดินเดียวดายสลายแรง

.

อีกกี่ก้าวคราวครั้งถึงฝั่งฝัน

อีกกี่วันเวียนลดวันหมดแสลง

อีกกี่ทางวางหมายไม่คลายแคลง

อีกกี่แสงส่องฟ้า เมฆลาเลือน๚ะ๛

☆ ☆

♥

บ้านริมโขง