หน้าแรก

วันจันทร์ที่ 6 พฤษภาคม พ.ศ. 2556

~@ หยาดเหงื่อ @~


ทุกชีวิตต้องสู้เพื่ออยู่รอด
ใครไหนกอดทรัพย์พามาให้เห็น
มาแต่ตัวใช่ไหมในประเด็น
จะลำเค็ญเช่นใครไหนไม่มี

จะเพื่อตนเพื่อใครให้ยืนหยัด
ตามถนัดจัดสร้างต่างศักดิ์ศรี
จะยากจนข้นแค้นแสนมากมี
ก็อยู่ที่ปัญญาพากระทำ

สร้างครอบครัวตัวตนเหมือนคนอื่น
ต่อเมื่อยืนขึ้นได้ร่างกายล่ำ
ต้องมีฐานการก่อตามต่อนำ
จึงจะค้ำครอบครัวและตัวเอง

ไม่มีใดได้สมพนมขอ
ไม่มีใครให้พอต่อจนเก่ง
ไม่มีเทพองค์ใดให้ครื้นเครง
ไม่มีเพลงใดฟังกระทั่งตาย

มีหยาดเหงื่อเล้าโลมชโลมร่าง
ขาดเหงื่อต่างผิวแห้งแล้งความหมาย
เหงื่อคือรู้ยังอยู่คู่เคียงกาย
สิ้นเหงื่อวายกลายกลับลับชีวา..

๕ พฤษภาคม ๒๕๕๖

~@ ปลอบใจ @~

เหมือนปลอบใจให้แกร่งมีแรงสู้
เหมือนรับรู้อุปสรรคตระหนักสิ้น
เหมือนเตรียมตนเตรียมใจไม่ยลยิน
เหมือนถวิลเพียงหมายถึงปลายทาง

กำลังใจจึงก่อต่อไม่เว้น
หัวใจเต้นอย่างคะนองลำพองบ้าง
เพื่อต่อกรอริผลิเงาจาง
กว่าฟ้าสางอย่างแสวงแสงรพี

คือสติดำริมั่นวันก้าวผ่าน
คือดวงมานนั้นกร้านต้านเสียดสี
คือพยัคฆ์รอเหยื่อเพื่อชีพมี
คือสิ่งดีที่ปรับระดับคน

จงก้าวไปเถิดหนาเดินหน้าสู้
จงก้าวไปในหมู่ผู้สับสน
เป็นผู้นำปัญญาฆ่าความจน
เป็นผู้นำ..คำค้น..สร้างตนเอง..


~@ แมงมุม @~

ขอบคุณภาพประกอบกจาก www.thaigoodview.com/files/u61285/17728.gif&imgrefur

แมงมุมขยุ้มขา
ทุกเวลาขยุ้มใย
มองดูผู้เป็นไป
เดินติดใยไม่รู้ตัว

เยื่อใยล้วนว่าดี
แมงมุมมีมากมายทั่ว
ชักใยไหวระรัว
วางเป็นแพแลระริก

เป็นใยให้อาหาร
ใดมาพานซ่านกระดิก
แมงมุมซุ่มคอยพลิก
ไม่หยิกเย้าเข้าไปกิน

เยื่อใยในมนุษย์
แผ่กว้างสุดผุดถวิล
มากล้นคนไหลริน
มาดื่มกินไม่สิ้นใย

แต่เราเฝ้าห่วงหา
ฝันทุกคราว่าวันไหน
หนึ่งนางวางเยื่อใย
ห่อห้อมใจฉันไปที..

~@ คำห่วงหา @~



มาอ่านกลอนวอนพร่ำคำห่วงหา
รำลึกคุณมารดาพาละห้อย
ซึ้งใจนักคำขานหวานเลิศลอย
จากท่วงถ้อยร้อยฝันกตัญญู

เป็นคนดีที่เลิศเทิดเหนือเศียร
คือความเพียรเขียนอ่านก่องานหรู
กราบการุณคุณพ่อต่อคือครู
กราบด้วยรู้คุณแม่..แท้ชีวิต

สุดอาลัยยามนี้ที่ไร้ท่าน
เฝ้าบนบานขานสวรรค์อันศักดิ์สิทธ์
โปรดดูแลแห่ห้อมล้อมทุกทิศ
ให้ดวงจิตแม่สุขไร้ทุกข์ตรม

หัวใจเอย..อ่อนไหวในคำเจ้า
ที่คอยเฝ้าห่วงแม่ไม่แลขม
ขอเป็นหนึ่งคำวอนอ้อนองค์พรหม
ข้าฯ ขอก้มกราบขอ..ร่วมต่อบุญ..

ชาญจิต

• ♥ สุดทางฝัน ♥ •



เมื่อตื่นพลัน พลันตื่นจากคืนหลับ
ความฝันกลับ กลับฝันเกิดหวั่นไหว
เคยเห็นภาพ ภาพเห็นเด่นวิไล
หายจากไป ไปจากฝากคร่ำครวญ

พอรู้ตัว ตัวรู้ไร้คู่ชื่น
ความขมขื่น ขื่นขมบ่มกระสวน
แตกต่างฝัน ฝันต่างร้างกระบวน
ต้องทบทวน ทวนทบกลบอาลัย

สุขจากฝัน ฝันจากมากความเศร้า
สุขจากเรา เราจากมากหวั่นไหว
เกินขอร้อง ร้องขอต่อน้ำใจ
เกินวอนใคร ใครวอนให้ย้อนคืน

รักจำลอง ลองจำแสนช้ำนัก
รักหาญหัก หักหาญเกินทานฝืน
ได้แค่มอง มองแค่ แม้กล้ำกลืน
ได้แต่ยื่น ยื่นแต่ เขาแลเลย

สุดทางฝัน ฝันทางเกินย่างก้าว
สุดรวดร้าว ร้าวรวดปวดใจเผย
จำลาจาก จากลาพาคำเปรย
ฝากถ้อยเอ่ย เอ่ยถ้อยคล้อยจากกัน

เกินเว้าวอน วอนเว้าเฝ้าร้องขอ
ให้เฝ้ารอ รอเฝ้าเหมือนเก่าฝัน
สิ้นเยื่อใย ใยเยื่อเบื่อคืนวัน
จึงจากพลัน พลันจาก..มากระทม..


~@ เรียงคำร้อย @~


เรียงคำร้อยคล้อยจากมากถวิล
เรียงจากจินต์สิ้นนวลคร่ำครวญเผย
เรียงอารมณ์ขมขลุกมีทุกข์เกย
เรียงรำเพยเอ่ยหาพาระทม

เกินจะมองแดใดให้เห็นสวย
เกินจะอวยอาบสุขหมดทุกข์ขม
เกินจะร่ำคำใดไหนชื่นชม
เกินคลายปมบ่มเศร้าให้เหงาคลาย

ถึงคืนค่ำดำมืดจืดสีแสง
ถึงร้อนแรงแบ่งลงส่งความหมาย
ถึงราตรีนี้คร่ำฉ่ำฝนปราย
ถึงวุ่นวายคล้ายปลงยังงงงัน

บทต่อตั้งหวังไว้ให้สิ้นเศร้า
บทของเราถึงทางห่างใฝ่ฝัน
บทสุดท้ายร้ายเหลือเจือรำพัน
บทของฉันนั้นจบ..พบเลิกลา..