~~@ คนคือใคร @~~

เพราะเป็นคนถึงคิดผิดวิสัย

เพราะมีใจเบียดเบียนเกรียนทุกอย่าง

อ้างปัญญาว่าแน่แท้ทุกทาง

สื่อสมอ้างอย่างมากความอยากมี

ต้นไม้ใหญ่สวยงามยามใดเห็น

หาได้เว้นบังเบียดเข้าเสียดสี

แทนจะปล่อยสวยใหญ่ในพงพี

ยังราคีเติมต่อก่อรังตน

ธรรมชาติผิดเพี้ยนคนเสี้ยนนัก

สร้างบ้านพักบนดินสิ้นทุกหน

อุตริสร้างรังดังแยบยล

สัปดนโหนห้อยร้อยกิ่งใบ

ต้นที่สวยด้วยก้านบานกิ่งโบก

ดูเศร้าโศกเพราะคนเกินทนไหว

เพียงสนองกิเลสเหตุจากใจ

คนอะไรไหนประเสริฐ ว่าเลิศนัก

บ้านริมโขง

~๐๐ ผู้ท้าฝน ๐๐~

ขอบคุณภาพจาก http://sv6.postjung.com

เปรียบสายฝนบนฟ้าคราหล่นชุก
เป็นความทุกข์สุกงอมพร้อมหล่นร่วง
คนบนดินผินหลบไม่ซบทรวง
กลัวเสื้อผ้าเปียกป่วงห่วงร่างตน

ต่างกำบังรั้งร่มเข้าห่มกั้น
กลัวทุกข์นั้นมันเปื้อนเกลื่อนกายหม่น
แต่ไม่อาจหลีกหลบได้จบจน
ไม่โดนฝนล้นหลากจากฟากฟ้า

ทุกข์เปื้อนตนเพียงน้อยคอยคิดหลบ
ไม่อยากซบซุกซ่อนให้อ้อนหา
เหมือนหลบฝนเพียงนิดติดบางครา
แต่โดนฝนทั้งห่า กลับกล้าลุย

เดินตากฝนตากทุกข์เข้าคลุกเคล้า
ถลุงเอามาสิ้นกลิ่นดินขุย
ไม่กลัวแล้วแนวไหนใช่ว่าคุย
ตายเป็นปุ๋ยยังกล้าท้าโรมรัน

ถึงที่สุดหยุดยั้งตรงฝั่งไหน
เราหรือใครไหนเล่าเข้าบากบั่น
เปียกเพราะตนฝนมากหากจาบัลย์
ไม่มีวันรู้สุขเมื่อทุกข์ครอง

เดินตากฝนแสนชื่นยืนอ้าแขน
ฝนจากแถนมาเลยไม่เคยหมอง
จะกี่ห่าท้าสู้อยู่ลำพอง
ทุกข์สนองร้องลั่น..มันแค่นี้..

๑๒ มิถุนายน ๒๕๕๖