หน้าแรก

วันพฤหัสบดีที่ 13 มิถุนายน พ.ศ. 2556

~~@ คนคือใคร @~~




เพราะเป็นคนถึงคิดผิดวิสัย
เพราะมีใจเบียดเบียนเกรียนทุกอย่าง
อ้างปัญญาว่าแน่แท้ทุกทาง
สื่อสมอ้างอย่างมากความอยากมี

ต้นไม้ใหญ่สวยงามยามใดเห็น
หาได้เว้นบังเบียดเข้าเสียดสี
แทนจะปล่อยสวยใหญ่ในพงพี
ยังราคีเติมต่อก่อรังตน

ธรรมชาติผิดเพี้ยนคนเสี้ยนนัก
สร้างบ้านพักบนดินสิ้นทุกหน
อุตริสร้างรังดังแยบยล
สัปดนโหนห้อยร้อยกิ่งใบ

ต้นที่สวยด้วยก้านบานกิ่งโบก
ดูเศร้าโศกเพราะคนเกินทนไหว
เพียงสนองกิเลสเหตุจากใจ
คนอะไรไหนประเสริฐ ว่าเลิศนัก

บ้านริมโขง

~๐๐ ผู้ท้าฝน ๐๐~

ขอบคุณภาพจาก http://sv6.postjung.com


เปรียบสายฝนบนฟ้าคราหล่นชุก
เป็นความทุกข์สุกงอมพร้อมหล่นร่วง
คนบนดินผินหลบไม่ซบทรวง
กลัวเสื้อผ้าเปียกป่วงห่วงร่างตน

ต่างกำบังรั้งร่มเข้าห่มกั้น
กลัวทุกข์นั้นมันเปื้อนเกลื่อนกายหม่น
แต่ไม่อาจหลีกหลบได้จบจน
ไม่โดนฝนล้นหลากจากฟากฟ้า

ทุกข์เปื้อนตนเพียงน้อยคอยคิดหลบ
ไม่อยากซบซุกซ่อนให้อ้อนหา
เหมือนหลบฝนเพียงนิดติดบางครา
แต่โดนฝนทั้งห่า กลับกล้าลุย

เดินตากฝนตากทุกข์เข้าคลุกเคล้า
ถลุงเอามาสิ้นกลิ่นดินขุย
ไม่กลัวแล้วแนวไหนใช่ว่าคุย
ตายเป็นปุ๋ยยังกล้าท้าโรมรัน

ถึงที่สุดหยุดยั้งตรงฝั่งไหน
เราหรือใครไหนเล่าเข้าบากบั่น
เปียกเพราะตนฝนมากหากจาบัลย์
ไม่มีวันรู้สุขเมื่อทุกข์ครอง

เดินตากฝนแสนชื่นยืนอ้าแขน
ฝนจากแถนมาเลยไม่เคยหมอง
จะกี่ห่าท้าสู้อยู่ลำพอง
ทุกข์สนองร้องลั่น..มันแค่นี้..

๑๒ มิถุนายน ๒๕๕๖